In de geschiedenis van de Vrouwen van Bethanië neemt de aandacht voor oecumene een vaste plaats in. Zo waren enkele Vrouwen van Bethanië al werkzaam voor de in 1950 opgerichte Foyer Unitas in Rome die zich richtte op contacten met niet-katholieken. Van 1952 tot 1992 hadden de Vrouwen van Bethanië in Rome ook een huis. Voorzitter Jo Willebrands en secretaris Herman Sondaal van de Sint Willibrord Vereniging gingen er een kijkje nemen en zorgden voor de nodige financiële ondersteuning. De Foyer Unitas vervulde een belangrijke rol tijdens het Tweede Vaticaans Concilie. In nauw contact met het Secretariaat voor de Eenheid van kardinaal Bea en secretaris Jo Willebrands onderhield de Foyer Unitas de contacten met niet-katholieke waarnemers op het Concilie.
Dit verhaal is opgetekend in het boek Met de moed der hoop, een geschiedenis van de Vrouwen van Bethanië van Gabrielle Dorren, uitgegeven bij gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de congregatie. Naast de boeiende beschrijving van de geschiedenis van de congregatie vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw bevat het boek een twintigtal interviews met Vrouwen van Bethanië. Stuk voor stuk markante en hoogontwikkelde vrouwen die in deze congregatie hun geloofsweg zijn gegaan.
Eén van deze vrouwen is Mariet Rijk, die op dinsdag 20 mei 2025 overleed. In het gesprek met Gabrielle Dorren vertelt zij dat zij al vanaf haar vroegste jeugd “een getrokkenheid had naar God” en dat “het gezin er ook van doorademd was.” Mariet heeft na haar middelbare schooltijd enige tijd gezocht naar de beweging waar zij haar roeping het beste zou kunnen realiseren. In 1957 trad zij in bij de Vrouwen van Bethanië. Zij kreeg daar de ruimte om zich verder te ontwikkelen en legde zich vooral toe op de studie van mystici als Hadewych en Teresa van Avila.
Helaas werd het haar niet gegund daarover een proefschrift te schrijven. Het was wel de basis van haar apostolaat om gedurende vele jaren in Huize De Beiaard in Utrecht voor zoekende mensen de weg naar God te openen. Haar vermogen te luisteren en te onderscheiden, maar vooral haar doorleefde geloof in Gods aanwezige en werkzame liefde heeft in de levens van veel mensen wonderen verricht.
De contacten tussen de Vrouwen van Bethanië en de Sint Willibrord Vereniging zijn sinds de jaren vijftig altijd doorgegaan. Samenwerking was er ook al vroeg met Huize De Beiaard. Toen het secretariaat van de Vereniging naar Utrecht verhuisde, kreeg die samenwerking een nieuwe impuls. Zo nam Mariet deel aan de beginnende gesprekken tussen katholieken en pinksterchristenen. Enkele jaren boden we tijdens de Utrechtse Kerkennacht samen een programma aan over oecumene en spiritualiteit. Zo gaf Mariet een workshop over de kracht van het woord en sprak zij over de Godsrelatie van Teresa van Avila. En vooral dankzij haar hebben de Vrouwen van Bethanië de Katholieke Vereniging voor Oecumene de afgelopen jaren genereus gesteund.
De neergang van de congregatie is haar zwaar gevallen, maar zonder de hoop te verliezen dat Gods Geest die in en door mensen werkt als zij er zich voor openstellen weer een nieuw begin zal maken. Dat vertrouwen spreekt uit het geestelijk testament van de Vrouwen van Bethanië uit 2012. Mariet was nauw betrokken bij de totstandkoming van dit document.
Mariet was zeer betrokken en geïnteresseerd in anderen. Tijdens de afscheidsdienst werd met veel liefde over haar zorgzaamheid voor familie en medezusters gesproken. Bij velen heeft zij een gevoelige snaar geraakt en iets in beweging gebracht. Moge haar grote inzet en nabijheid tot zegen blijven.
Tekst: Geert van Dartel
