Pokrof 2009-3
De kerken van Oost én West zijn zich bewust van hun eigen identiteit, maar staan nooit op zichzelf. Altijd verhouden ze zich tot invloeden van buiten; denken we daarbij ook aan instituties als de staat of aan zusterkerken. Dat daar verschillende (en soms lastige) kanten aan zitten blijkt uit Paul Baars’ artikel over de nieuwe patriarch van Moskou. Ook in het artikel van Johannes Oeldeman over de verhouding tussen westerse en oosterse theologie stoten we op die niet altijd onproblematische maar broodnodige (wederzijdse) beïnvloeding. Josephien van Kessel vertelt over een hernieuwde uitgave van De kracht van de Naam van metropoliet Kallistos van Diokleia. Het Jezusgebed staat in dit boek centraal. Paul Brenninkmeijer bespreekt het boek Heeswijkse Ikonen, het contact tussen hemel en aarde van de hand van Désirée Krikhaar, iconenspecialiste, en Piet Al, kenner van het christelijk Oosten. Over een Maria-icoon uit dit boek schreef Leo van Leijsen een meditatieve beschouwing. Wim Lamfers schetst de wondere wereld van het Roemeense kloosterleven. Daar wordt nog heel anders gedacht en geleefd dan wij in onze jachtige maatschappij gewend zijn. ‘Antiochië in Syrië’ zal menig bijbellezer en geïnteresseerde in het oosters christendom bekend in de oren klinken. De katholieke pastoor van deze plaats (nu Antakya in Zuid-Turkije), Dominico Bertogli, wijst in ons openingsartikel op het belang van de stad in de christelijke Oudheid, maar vertelt tevens hoe in dit Paulusjaar vele bezoekers Antakya aandoen. Voor de kleine christenheid van orthodoxen en katholieken aldaar betekent dit een belangrijke nieuwe (oecumenische) impuls.