Zomercolumns
Dit jaar start de vereniging met het aanbieden van wekelijkse zomercolumns. In deze periode, waarin voor velen de vakantie valt met mogelijk een verblijf in het buitenland, willen we met deze zomercolumns het buitenland naar Nederland brengen.
Dat doen we door Nederlandse theologen en kerkelijk werkers die elder werkzaam zijn aan het woord te laten over de oecumene in het land waar zij verblijven. De komende weken zullen hiertoe bijdragen geplaatst worden uit El Salvador, Libanon, Duitsland, Oostenrijk, Engeland, België, Palestina, Sudan, Filippijnen, Ierland, Frankrijk en Polen.
Het persoonlijke karakter van deze bijdragen geeft een concreet inkijkje in het werk en het leven van de auteurs en biedt zo een helder en aansprekend beeld van de oecumene in de landen waar zij verblijven.
Wij wensen u veel leesplezier!
Zomercolumn: Niets is wat het lijkt (Ierland)
In de zomer van 1998 vertrok ik als Eirenevrijwilliger naar Belfast. (Eirene is een oecumenische, internationale vredesorganisatie.) Het conflict in het noorden van Ierland kostte vrijwel dagelijks mensenlevens. De communiteit waar ik de eerste twee jaar woonde, de Columbanus Community in Noord-Belfast probeerde op haar eigen wijze haar steentje bij te dragen aan het vredesproces. De communiteit was opgericht door de (in 2011 overleden) Jezuiet Michael Hurley.
Zomercolumn: Wonderbaarlijke ontmoetingen (Filipijnen)
Het was een hete dinsdag morgen in mei en ik zat samen met Arsen in een jeepny in Manilla, op weg om wat papieren op te halen in Pasig en we luisterden naar een gesprek tussen een moeder en haar tiener dochter. De moeder zag er afgetobd en bezweet uit. Een baby op haar arm en een peuter op haar schoot. Een meisje van een jaar of twaalf zat naast haar. Ze kwamen terug van een gemeente kantoor waar ze genegeerd waren en nul op hun rekest gekregen hadden. “Hoe moet ik nu naar school nu we geen geld voor een (school) uniform krijgen?”
Zomercolum: Een "Oecumenische beweging van kerkelijke basisgemeenschappen in Mejicanos (San Salvador)
Mejicanos is een volkse voorstad van San Salvador. Enkele jaren geleden werd ik uitgenodigd om de draad van de pastorale begeleiding van enkele gemeenschappen terug op te nemen. Mensen die ons (mijn echtgenote en ik) kenden van de kerkelijke basisgemeenschappen in de jaren 78 – 83, riepen ons op: jij was toen priester bij ons, ga opnieuw mee op stap met onze gemeenschappen; we voelen ons alleen en verlaten door de (Rooms katholieke) kerk.