Pokrof 2009-5
Recente oecumenische ontwikkelingen laten een grote verscheidenheid zien. Huub Vogelaar bezocht in oktober Finland en schetst ons een beeld van de Orthodoxe Kerk daar. De relatie tussen orthodoxen en protestanten is er opmerkelijk goed. Getalsmatige verhoudingen spelen hierin een duidelijke rol, maar ook de open houding van de orthodoxe geestelijkheid.In september vond in Freising (D) een internationale oecumenische conferentie plaats. Frans Hoppenbrouwers was daar en vertelt over de goede intentie van de deelnemers, maar ook over de grote verschillen in opvattingen en de complexe discussies hierover. Veronderstelt oecumene respect voor eenheid én veelheid, voor de Orthodoxie lijkt dit vooralsnog volgens Hoppenbrouwers een brug te ver. Norbert Nagy, voorzitter van het oecumenische ’Corpus Christi’, vertelt over de gecompliceerde situatie in Transsylvanië (Noord-west-Roemenië). Voor een aantal jonge theologiestudenten uit diverse kerken is deze situatie aanleiding te gaan werken aan dialoog, verzoening en eenheid. Behalve succes ontmoeten zij ook weerstand en wantrouwen, maar zij geloven in hun missie als ambassadeurs van Christus. Zijn er in onze tijd vele problemen om aan te werken, in de oude kerk was het niet anders. Ook de kerkvader Johannes Chrysostomus had met moeilijkheden te maken. Zijn geestelijke nalatenschap blijkt nog steeds verrassend modern te zijn. Dolf Langerhuizen schreef een meditatie over deze kerkvader. Paul Baars laat in zijn bijdrage over de oudere en nieuwere vormen van orthodoxe kerkmuziek zien dat iets ’ouds’ weer kan worden als nieuw. Dolf Bruinsma doet verslag van een studiedag in juni jl. over werk en actualiteit van de kerkvader Athanasius van Alexandrië.