De 'eenheid in geloof' duldt geen uitstel
Katholieke en oriëntaals-orthodoxe theologen willen de oorspronkelijke dynamiek in de oecumene weer terugbrengen. Een nieuwe studiecommissie van Pro Oriënte in Wenen heeft de opdracht gekregen ‘modellen voor de zichtbare eenheid’ van de gescheiden kerken uit te werken.
‘De eenheid in het geloof’ onder de gescheiden christenen kan niet wachten ‘tot alle theologische vragen tussen de kerken opgelost zijn’. Dit werd op 30 maart aan het einde van de eerste door Pro Oriënte georganiseerde inofficiële consultatie van katholieke en oriëntaals-orthodoxe theologen benadrukt. Een studiegroep gaat nu aan het werk om modellen van de zichtbare eenheid van de gescheiden kerken uit te werken.
In het slotcommuniqué wordt onder andere gezegd: ‘Eenheid is een begrip dat door angsten en historische herinneringen beladen is. Men kan beter over samenwerking spreken. De eenheid van de Kerk is reeds gegeven als eenheid in de Heilige Geest. Het zou realistischer zijn om regelmatig ontmoetingen tussen bisschoppen van de verschillende kerken en gezamenlijke initiatieven en vieringen te houden en zelfs ronde-tafel gesprekken tussen de leiders van verschillende kerken’.
Aan de consultatie namen onder andere deel de syrisch-orthodoxe metropoliet Mar Gregorios Yoanna Ibrahim, de armeens-apostolische oudaartsbisschop Mesrob Krikorian en de Oostenrijkse theologen em. prof. Peter Hofrichter en em. prof Philipp Harnoncourt. Zij herinnerden eraan dat de toenadering tussen de katholieke kerk en de oriëntaals-orthodoxe kerken na het Tweede Vaticaans Concilie met veel succes in Wenen begonnen is daarna echter stokte. Nu gaat het erom de oorspronkelijke dynamiek te herwinnen. De receptie van de resultaten van de oecumenische overeenkomsten van de afgelopen veertig jaar moet door alle betrokken kerken ter hand genomen worden.
De stichting Pro Oriënte zal in samenwerking met de deelnemers aan de consultatie het proces begeleiden. Op 9 en 10 november vindt in Beiroet de volgende bijeenkomst plaats.
De door Pro Oriënte na het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren zeventig geïnitieerde dialogen met de oriëntaals-orthodoxe kerken leidden tot gezamenlijke verklaringen die door de Pausen en patriarchen van de afzonderlijke oriëntaals-orthodoxe ondertekend werden. Deze verklaringen betroffen vooral de christologie en de pastorale samenwerking. De gezamenlijke verklaringen werden veelal echter niet naar de praktijk van het kerkelijk leven vertaald. Daar wil de nieuwe studiegroep van Pro Oriënte werk van maken (bron: Kathweb Oostenrijk).
Website van Pro Oriente: http://www.pro-oriente.at/