66 HOOFDSTUK IV een brief van Hieronymus, die ervan overtuigd was dat de ambten van presbyter en bisschop volgens het Nieuwe Testament gelijk waren, met het verschil dat de bisschop het ordinatierecht had. De hervormers wezen erop dat deze brief aan Evangelus was overgeleverd in het Decretum Gratiani.58 172. Luther en de hervormers stelden dat er maar één geordineerd ambt is, een ambt van openbare verkondiging van het evangelie en bediening van de sacramenten, die uit hun aard publieke zaken zijn. Toch bestond er van begin af aan differentiatie in het ambt. Uit de eerste visitaties ontstond het ambt van superintendent, die in het bijzonder toezicht had op de pastores. In 1535 schreef Melanchthon: “Want de kerk heeft leiders nodig om degenen die tot kerkelijke dienst geroepen zijn te onderzoeken en te ordineren, om het kerkelijk recht uit te oefenen en toezicht te houden op de leer van de priesters. En als er geen bisschoppen zouden zijn, zou men ze moeten maken.”59 KATHOLIEKE VRAGEN INZAKE HET GEMEENSCHAPPELIJK PRIESTERSCHAP EN DE ORDINATIE 173. De waardigheid en de verantwoordelijkheid van alle gedoopten in en voor het leven van de kerk bleven in de laat-middeleeuwse tijd onderbelicht. Pas tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie presenteerde het magisterium een theologie van de kerk als het volk van God en bevestigde de “ware gelijkheid van allen in de gemeenschappelijke waardigheid en activiteit van alle gelovigen voor de opbouw van het lichaam van Christus” (LG 32). 174. Binnen dit kader ontwikkelde het Concilie het begrip van het priesterschap van de gedoopten en betrok het op het ambtelijk priesterschap. Volgens de katholieke theologie is de geordineerde 58 Philipp Melanchthon citeerde de brief van Hieronymus in De potestate et primatu papae tractatus (BSLK 489,43–490,45). Vgl. ook WA 2, 230,17–19. Hieronymus, brief 146 aan Evangelus, in: J.-P. Migne (red.), Patrologia Latina XXII, Paris 1845, 1192– 1195. Decretum Gratiani, 1.93.24v., in E. Friedberg (red.), Corpus Iuris Canonici, bd. I, Graz 1955, 327–330. 59 Melanchthon, Consilium de moderandis controversiis religionis, in K. G. Bretschneider (red.), Corpus Reformatorum II, Halle: C.A.Schwetschke, 1835, 745v.; 1535.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=