Zomercolumn: 'don't be a couch potato'
Van 20 juli tot en met 2 augustus vond de WJD-reis van het bisdom Haarlem-Amsterdam plaats. Vanuit het bisdom hebben ongeveer 120 jongeren deelgenomen bestaande uit een voorprogramma en de WJD zelf. De busreis begon op station Amsterdam-Sloterdijk. Na de zegen zijn de jongeren op weg gegaan voor een 14 uur durende reis met onderweg een viering.
Tussenstop Praag
De eerste paar dagen werden doorgebracht in Praag, de hoofdstad van Tsjechië. Het thema van de reis was barmhartigheid. In Praag maakten de jongeren kennis met Sant´Egidio, een wereldwijde gemeenschap die zich inzet voor de armen en de daklozen door het sluiten van vriendschappen met deze minsten van de samenleving. In het kader van het WJD-thema barmhartigheid hebben de jongeren samen met Sant´Egidio pannenkoeken en pasta gemaakt en een gezamenlijke picknick met de daklozen georganiseerd, een bijzondere ervaring met oprecht contact. De jongeren geven aan dat zij in het dagelijks leven in Nederland minder snel op een dakloze afstappen om bijvoorbeeld een praatje te maken. Tijdens de picknick was er echter wel een taalbarrière aanwezig. De jongeren zochten daarom een andere manier dan taal om te communiceren, bijvoorbeeld door muziek. Met liedjes op de gitaar konden de daklozen en de jongeren van de reis samen proberen te zingen en te dansen. Het was een onvergetelijke middag om meer te leren over het leven van daklozen en hun wens om als volwaardig mens gezien te worden.
Een ander hoogtepunt in Tsjechië was de avond van barmhartigheid. Tijdens deze avond kregen de jongeren de gelegenheid om in stilte en gebed te keren maar ook te zingen of een kaarsje te branden. Veel jongeren waren geraakt door deze avond. Onverwerkte emoties die naar voren kwamen, jongeren die elkaar troosten. Ook was er gelegenheid voor de biecht. Daarnaast was er ook ruimte voor goede gesprekken. Na deze avond was te merken dat de jongeren een grote groep vormden en elkaar actief benaderden.
De dagen in Praag gingen snel voorbij. De jongeren raakten gewend aan het dagelijkse vroege opstaan voor de eucharistieviering. Zij sliepen in de campus van een universiteit. Er werden grote afstanden gelopen en dagelijks vonden er gesprekken plaats in de deelgroepen over het thema van de eucharistieviering van die dag of het middagprogramma. Tijdens de deelgroepmomenten leerden de jongeren elkaar beter kennen en kregen zij de mogelijkheid om te praten over het geloof.
Birkenau en Auschwitz
De volgende bestemming waren de concentratiekampen van Birkenau en Auschwitz. Dit bezoek maakte heel veel indruk. Door daadwerkelijk de concentratiekampen te hebben gezien, wordt het besef van de gebeurtenis van de Tweede Wereld Oorlog voelbaar. De reacties van de jongeren waren verschillend, sommige jongeren verstilden, anderen werden emotioneel. De sfeer die er hangt is sober, maar rustig. De massamoorden en onmenselijke behandeling van de slachtoffers van de concentratiekampen zijn een cruciaal voorbeeld van het tegenovergestelde van barmhartigheid.
Krakau
Dezelfde dag reisden de bussen verder richting Krakau. De jongeren kwamen pas rond 2.00 uur in de nacht aan. Zij werden opgevangen in de kerk en gingen daarna naar hun gastgezin. De gastgezinnen waren heel aardig en trots dat zij mee mochten helpen aan de organisatie.
De volgende dag begon het programma van de WJD. De paus arriveerde op het veld waar circa 2 miljoen jongeren van over de hele wereld zich verzamelden. Vanwege de drukte, die overigens heel gezellig was, was het een lange tocht om naar het veld te komen. De jongeren brachten hun vlaggen van hun land mee en zongen liederen. Iedereen ontving een blauwe, rode of gele rugtas waar handige materialen in zaten, zoals een regencape. Maar ook de misboekjes en informatiemateriaal. Via de mobiele telefoon kon er worden geluisterd naar een Engelse vertaling van de woorden van de paus tijdens zijn ontvangst. Veel jongeren wisselden souvenirs uit zoals armbandjes, klompjes, buttons, foto´s en vlaggetjes. Ook werden er veel foto’s gemaakt en schreven pelgrims boodschappen op elkaars vlaggen.
Op de vrijdag van de WJD was de stad ingericht voor de Kruisweg. De paus reed hierbij met zijn ´pausmobiel´ langs de staties. De Kruisweg kon ook op het veld via grote beeldschermen worden gevolgd; dit vanwege het grote aantal pelgrims.
De volgende dag volgde de tocht naar een ander veld, buiten Krakau. Voor de Nederlandse pelgrims was dit een tocht van ongeveer 8 kilometer. Met zware rugtassen vertrok de groep vanaf de kerk. Er werden veel flessen water meegenomen en zonnebrandcreme vanwege de hoge temperatuur en felle zon. Deze tocht gaf een groot gevoel van saamhorigheid: gezamenlijk onderweg om het geloof te vieren.
Onderweg kregen de pelgrims een tas met eten en drinken mee. ´s Avonds werden er tijdens de Aanbidding kaarsjes ontstoken en midden in de drukte werd het stil, dit was een mooi moment om samen als gelovigen stil te staan bij alle intenties en gebeden.
De volgende ochtend vond de eucharistieviering met de paus plaats. Dit was het hoogtepunt van de WJD. Een van de uitspraken van de paus was: 'don’t be a couch potato'. Daarmee bedoelde hij dat hij de jongeren in actie wil zien door zich in te zetten voor barmhartigheid. Na de viering volgde de weg terug naar de gastgezinnen, een lange tocht vanwege de massale drukte.
De volgende dag vertrokken de bussen weer richting Nederland. Het was wat stiller en de jongeren probeerden te slapen. Terug in Nederland was er een gemis van de goede sfeer en de mooie ervaringen. Maar het einde van de reis betekent wel een nieuw begin. Een nieuwe start om aan de slag te gaan met barmhartigheid. De jongeren kijken uit naar de volgende WJD die over drie jaar zal plaats vinden in Panama.
Foto: Website Mobiele Helden