Een omschrijving
Bericht uit Kirkuk - Een klein kerstwonder
Eergisteravond, 22 december, werden we aan tafel opgeschrikt door nieuws dat twee mensen kwamen vertellen. Ze vroegen hulp van de bisschop. Buiten Kirkuk stond al vier dagen een familie van tien personen vast, die Kirkuk niet in mocht. De burgemeester heeft de stad geblokkeerd, het wordt te veel. Er zijn inmiddels 375.000 vluchtelingen in deze stad. Het begon met stromen Syriërs, daar kwam de bevolking van de hele Ninivevlakte overheen. Ze werden buiten de stad vastgehouden, kregen brood, kregen water. Meer was er niet.
Bericht uit Kirkuk - 4e Zondag van de Advent
In de Chaldeeuwse kerk is dat het feest van Sint Jozef. Sint Jozef, de laatste rechtvaardige van het Oude Testament (excuus, lieve Joodse vrienden, ik schrijf even voor het christelijke theater), de verbinding tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Paus Franciscus vraagt om in de Eucharistieviering Maria en Jozef samen te noemen, maar daarvoor moet in de Chaldeeuwse kerk een synode bijeengeroepen worden. Jozef is al wel simpelweg opgenomen in de Adventsrituelen. Dat vinden we samen een mooie zaak, beter dan 19 maart.
Bericht uit Kirkuk - Tussen mannenwereld en vrouwenwereld
Bij mijn voorgaande bezoeken aan Irak was het ondenkbaar dat ik gehuisvest zou zijn geweest bij de paters Dominicanen. Het is de veiligheid, waardoor ik nu leef in een priesterwereld en het dagelijkse leven van Irakezen en christenen vanuit deze zijde meemaak. De week in Erbil bij de zusters, was leven in een vrouwenwereld.
Bericht uit Kirkuk - Tussen alles in bewegen
Mijn derde huwelijk in deze weken. De zoon van onze Abouna Slewa huwt. Dus we gaan allemaal naar Erbil. Ditmaal maak ik de hele rit mee: van Kirkuk naar Erbil en terug. Een afstand als van Amsterdam naar Den Bosch, ongeveer. 16.00 uur weg, in twee auto’s, want bisschop Yousif Thomas moet morgen retraite geven aan de seminaristen in Erbil, hij en Karam, zijn chauffeur, blijven daar. Bij de grens met Koerdistan, staan we precies een uur te wachten. Abouna Qais had daar niet op gerekend, hij is voor zijn doen opgewonden. Onze auto treft het lot, dat we moeten uitstappen om gefouilleerd te worden. Mannen ter plekke, vrouwen worden naar een kleine loods verwezen.
Bericht uit Kirkuk - De tweelingculturen: Midden Oosten en Centraal Amerika
Ik kan niet zeggen dat ik me de hele dag voel alsof ik in Latijns Amerika ben. Daarvoor is vooral de taal me te vreemd. Ik blijf steken in dat beetje goede morgen en goede avond, en enkele belangrijke termen rond de massage. Maar ook de sociale cultuur is heel anders. Zachter, vriendelijker en geslotener. Latijns-Amerika is passie, heftig, lichamelijk, emotioneel. dat lichamelijke in Latijns Amerika is ook wel schijn, het is vooral fixatie: mannen stevig de hakken klakken, vrouwen de heupen swingen.
Bericht uit Erbil - Yousif Thomas Mirkis, familievader met kerkpolitieke allure
De auto van bisschop Mirkis zou me ophalen bij het convent van de zusters Dominicanessen in Erbil, tegen zes uur. Maar toen werd ineens om 17.15 uur germeld dat de auto er al was. Ik ren naar beneden. In de ontvangstkamer zitten de twee bisschoppen uit Kirkuk (Aartbisschop Mirkis in reiskleding, net terug uit Parijs, en zijn huisgenoot Abouna Stephan in vol ornaat), de Algemene Overste, zuster Maria, en twee lieve keukenzusters om ons te bedienen. Thee, met koekjes. De auto blijkt stuk, de chauffeur is naar een garage. De bisschop is me zelf komen ophalen met een taxi.
Bericht uit Erbil - Kleding uit Zweden
Eerst het laatste grapje, gisteren gehoord: verteld aan tafel door de priester die de Mis had gedaan: „Mijn moeder vroeg zich gisteren ineens af, of ze de deur van haar huis wel had dichtgedaan toen ze in juni halsoverkop moest vluchten uit Irak!” Allen lachen, een vrije lach. Terwijl ik met een groep bezig ben, blijken zeven zusters, de Algemene Overste en huisoverste voorop, een immense zending kleding te verwerken. Dit is geen massazending van kleding rechtstreeks uit een fabriek, een organisatie, een winkelketen. Dit is kleding, bijeengebracht door Iraakse vluchtelingen in Zweden die de dringende behoefte hadden om ‚iets’ te doen voor hun familie, voor de arme Irakezen in Irak.
Bericht uit Erbil - Irak tussen vrijdag en zondag
Toen ik woensdag in het convent van de zusters Dominicanessen van de H. Catharina van Siëna in Erbil aankwam, werd ik naar mijn kamer gebracht, en kort erna was het tijd voor het rozenkransgebed en koorgebed: terts, 12 uur. Ik schuif een bank in. Achter mij zit een zuster die mij een rozenkrans aanreikt. Ik kijk haar aan, een ongelooflijk lief en zachtmoedig gezicht knikt me toe. Na het gebed reik ik hem haar voorzichtig terug, en weer die diepe warme glimlach in dat oude gezicht. En superzachte handen. Als ik bij volgende gebedsmomenten voor haar kom zitten, glimlacht ze me warm toe. Donderdag reikt ze me precies zo de rozenkrans. Dit is onze communicatie, verder spreek ik haar niet, ze behoort tot de zusters die geen Engelse woorden kennen. Vrijdag is ze er niet, ik mis haar glimlach. Zaterdagmorgen is ze plotseling dood. Zr.Najat Sheto.
Bericht uit Kirkuk - Chaldeeuwse liturgie
Nu ben ik klaar voor de Eucharistieviering in de kathedraal, met bisschop Mirkis vol in zijn functie. Aan het begin van een nieuw kerkelijk jaar, de eerste zondag van de advent. Met een gewijzigde rite, die in alle Chaldeeuwse geloofsgemeenschappen wereldwijd gevierd wordt. Er zijn nieuwe boekjes. Instructie: niemand mag ze meenemen. Qais neemt een half uur om het nieuwe in het boekje uit te leggen. Intussen stroomt de kerk langzaam vol.
Bericht uit Kirkuk - Advent
Vanavond werd de advent ingeluid. Een groep jongeren van de kathedrale parochie heeft een musicalachtig programma gepresenteerd aan de gemeenschap. Speciale uitgenodigden waren de immigranten, zoals ze hier de mensen noemen die de vlakte van Ninive moesten ontvluchten. Een aantal deelneemsters in de presentatie waren zelf immigranten.