26 Rachelle van Andel Perspectief De vraag die bij mij als nieuweling opkomt is of het potentieel van de Wereldraad op deze manier ten volle wordt benut. Ligt de bevordering van de eenheid van christenen juist niet op de eerste plaats in de ruimte voor persoonlijke ontmoeting die vooraf dient te gaan aan de statements die uiteindelijk worden aangenomen? Kunnen de grote woorden in de documenten niet juist dan pas gaan leven en uitgedragen worden door de 352 lidkerken? Op de website van de Nederlandse Raad van Kerken schreef ik eerder over mijn persoonlijke ontmoeting op een weekendexcursie in Gutach en Hausach. Niet de kerkelijke kleur maar de gedeelde interesse voor ontspanning vormt de groep. Vanuit die ontspanning treed je uit je eigen kerkelijke bubbel. De mens die jou eerst zo vreemd en onbekend was wordt vanzelf medemens. In die aandacht voor medemenselijkheid kan de Wereldraad van kerken ook een voorbeeldrol vervullen in een gepolariseerde wereld waarin democratieën onder druk staan mits zij daar ruimte voor schept. Die ruimte is volop aanwezig in Bijbelse beelden en teksten die ook de fundering vormen voor de aangenomen statements. Bijbelse beelden in relatie tot onze hedendaagse samenleving kunnen ons in die zin ook helpen om een nieuw perspectief te ontwikkelen op grote mondiale vraagstukken en de ontmoeting bij de Wereldraad in het bijzonder. De potentie van zo’n mogelijke ontmoeting bij de Wereldraad kan voorzichtig worden verkend vanuit het eerste teken van de broden uit het Marcusevangelie vanuit drie subthema’s: 1. De weg van medelijden naar compassie, 2. Van kosten naar overschrijdende baatzucht en 3. Plaatsnemen in het groene gras en brood dat wordt gebroken 1. Van medelijden naar compassie Toen hij uit de boot stapte, zag hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en hij onderwees hen langdurig. Marcus 6: 34 (NBV)
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=