DEEL 1 44 Prof. dr. Marcel Sarrot Perspectief ‘samen reizen’ van Gods kudde langs de paden van de geschiedenis naar de ontmoeting met Christus de Heer, dan begrijpen wij ook dat binnen de Kerk niemand hoger kan worden ‘verheven’ dan anderen. […] Ik ben ervan overtuigd dat in een synodale Kerk meer licht kan worden geworpen op de uitoefening van het Petrinisch primaat. De paus staat niet op zichzelf boven de Kerk, maar binnen haar als een van de gedoopten, en binnen het college van bisschoppen als een bisschop onder de bisschoppen, die tegelijkertijd - als opvolger van Petrus - geroepen is om de Kerk van Rome te leiden. En vervolgens herhaalt de Paus zijn eerdere oproep, mee te denken over ‘een nieuwe opzet van het pausschap’ (Evangelii gaudium 32), om zo samen ‘een vorm te vinden van uitoefening van het primaat die weliswaar geenszins afziet van het essentiële van haar zending, maar die zich openstelt voor een nieuwe situatie.’20 Met andere woorden, deze Paus ziet in synodaliteit een weg die kan helpen om het pausschap nieuw vorm te geven, op een manier die ook voor onze partners in de oecumene aanvaardbaar is. Dit vraagt wel degelijk om een verandering van de inrichting van de Kerk, zoals er onlangs ook een verandering van de inrichting van het bestuursapparaat van de Kerk is geweest.21 Sinds Vaticanum II is er een spanning tussen enerzijds de actieve en verantwoordelijke wijze waarop het concilie de gedoopten ziet, delend in het algemeen priesterschap van gelovigen en in het drievoudig ambt van Christus, en anderzijds de wijze waarom de Kerk is georganiseerd, waarin aan deze verantwoordelijkheid nog onvoldoende recht wordt gedaan.22 In het voorbereidend document worden dan ook expliciet vragen gesteld bij de verhouding tussen participatie aan beslissingen enerzijds en hiërarchische gemeenschappen anderzijds (IX). Hoe moet die vorm krijgen? Het is duidelijk dat de paus de zojuist genoemde spanning wil wegnemen of verminderen, maar tegelijkertijd niet van bovenaf wil voorschrijven hoe dat moet gebeuren. Dat zou ook in strijd zijn met het te bereiken doel. Het voorbereidend document beklemtoont dat dit proces ook een oecumenisch doel heeft, namelijk ‘de relaties met de andere christelijke Kerken en gemeenschappen waarmee wij door het enige doopsel zijn verenigd, te verdiepen.’23 En de kardinalen Koch en Grech benadrukken in een brief dat het synodale proces met de oecumene gemeen heeft dat het een proces van samen oplopen is. Zij noemen twee aanvullende redenen waarom
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=