Perspectief 2021-50

2020-50 Heerlijke theologie, maar ontoereikend 9 schuld wás de mens alt ijd nog iemand voor God. Hoe discutabel dat ‘iemand - zijn’ dan ook wel was. Nu zetten Van de Beek en Rikhof de laatste stap. Ook als zondaar kan de mens niet voor God een soort zelfstandigheid bewaren. God zelf neemt de verantwoordelijkheid voor de mens en zijn zonde op zich. Ook dit laatste domein van ons zelfstandig mens-zijn komt ons hier te ontvallen. Wat de bekende hervormde ds. G. Boer in een van zijn preken zegt: ‘Izak staat als een roetzwarte zondaar, Jacob staat erbij als ee n roetzwarte zondaar, Re- becca staat er als een roetzwarte zondares, allen met vuile handen. Maar Gods handen, daar kun je naar kijken. Daar zit geen vlekje op, nog geen spatje op zijn vingers’. zijn dierbare woorden die, als het aan Van de Beek en Rikhof ligt, kunnen worden bijgezet in het museum van homiletische oudheden. En dat is natuurlijk óók het kenmerk van echte theologie: het werpt nieuw licht over het geloof. Met deze laatste stap is de mens niet meer dan een strootje op de dorsvloer van de he- melse boer. Een veertje op de lippen van de Almachtige. Wat er met hem gebeurt, is alleen nog een zaak van de goddelijke verkiezing. God is alles, de mens is niets. Het laatste oordeel doet dan ook eigenlijk niet mee in dit boek. Weliswaar lezen we op p. 93 dat over de eeuwigheid wordt beslist in onze tijdelijkheid, en dat doet eraan denken dat je als subject nog meetelt. Maar als de auteurs ons verzekeren (p. 178), dat het laatste oordeel ‘de laatste definitieve beslissing van God over de wereld’ is, dan gaat h et niet meer om iets dat nog moet gebeuren, maar vooral om iets dat al gebeurd is: ‘De laatste beslis- sing is al gevallen. Dat was in de opstanding van Christus’. De levendige tekening van het laatste oordeel die Jezus-zelf ons geeft in Mattheus 25, wordt in dit boek van al zijn reliëf ontdaan. Het oordeel komt in ijle lucht te hangen. Het doet er eigenlijk niet meer toe. Je voelt dat natuurlijk al een beetje aankomen als in de prolegomena van dit boek de auteurs schrijven dat de moraal niet meedoet in de be lijdenis. Want ‘moraal i s alleen maar iets om het begrensde leven orde te geven en leefbaar te houden’.