Perspectief 2021-50

8 Dr. Eric Bouter Perspectief eigen geschiedenis en die van de wereld mogen we zien in het perspectief van Christus: door lijden tot opstanding. Dit is de Wijsheid achter onze schepping; zo is de aard van onze schepping. Al lezend voel je dat de theologie hier niet bezig is om middenin een bedreigende wereld een veilig bunkertje te bouwen. Hier wordt een poging gedaan het leven, de wereld te omvatten. Er gloort iets van een wereldvisie. Goede theologie heeft daar altijd iets van. De drieslag schepping-verlossing- heiliging roept uiteraard ook om zo’n visie, noodza akt daartoe. 2. Zonder God is de mens nergens Nu ben ik als theoloog meer op de kudde gericht dan op de theologische wetenschap – ik ben dominee. Mijn blik is dus beperkt. Binnen die beperking kan ik me geen stem uit de geschiedenis herinneren die geschreven heeft zoals deze auteurs. En dan in het bijzonder over de kruisiging en de verantwoordelijkheid die God daar voor zijn wereld neemt. In die kruisiging draagt Christus wel de zonde van de wereld weg, maar voor Van de Beek en Rikhof moet dat niet langer uitsluitend als een genetivus subjectivus worden verstaan. Het gaat in de kruisiging niet alleen om het wegdragen van de zonde die de wereld heeft gedáán waarin de wereld is gevallen, het gaat in de kruisiging allereerst om de zonde van het schéppen van deze wereld. Als Jezus het kruis uit Jeruzalem naar Golgota draagt om daaraan gespijkerd te worden, dan is het God-zelf die zijn verantwoordelijkheid, zijn schuld aan deze wereld, draagt. ‘Zie het Lam Gods dat zelf zijn zonde, namelijk de zonde van het scheppen van deze wereld, wegd raagt’. God staat schuldig, en dan verwijzen de auteurs naar die aangrijpende geschiedenis van de Joodse rechtbank in Auschwitz. aarmee zet dit boek een laatste en beslissende stap in een theologische ontwikkeling die al vanaf de Vroege Kerk gaande is. De ontwikkeling waarin de mens als wezen tegenover God steeds meer aan zelfstandigheid verliest. In de Vroege Kerk had de mens nog een vrije wil, maar verloor die bij Augustinus. Hij kon eerst nog bijdragen aan zijn zaligheid, door het doen van goede werken, maar dat werd uiteindelijk afgekapt ten gunstige van het ene offer van Christus. Ook was er natuurlijke godskennis, maar die sneuvelde, zodat alleen de openbaring overbleef. Uiteindelijk was er alleen nog de schuld, de zonde. In zijn