Perspectief 2018-39

2018-39 Symposium: De impact van de Hervorming in onze kerken Dr. Arjan Arjakovsky 80 Reag eer geschiedenis in het Westen, de vrijheid van genade herleiden tot wat de geschapen vrij- heid ervan bevatten kan. Want als het symbool van ’s mensen rechtvaardigheid het evenwicht is die op gelijke wijze onder eenieder verdeelt, dan is het symbool van de recht- vaardigheid Gods dat van het ene schaap waarvoor de herder alle andere schapen achterlaat. We moeten dus de twee rechtsvormen, de goddelijke en de menselijke, niet aan elkaar gelijkmaken noch van elkaar scheiden. Er is een hemelse orde en een wereldse orde, een hemelse tijd en een wereldse tijd en het is het nomocanonieke recht dat het mogelijk maakt om hun ontmoeting uit te drukken. Het gaat om een immens werk! Dat van een postmoderne, oecumenische, interreligieuze, en ‘inter-levensbeschouwelijke’ re- prise van het Liber Sententiarum, van het Pedalion , van de Napoleontische wetboeken, enz. 10 Besluit Deze hervorming van de orthodoxie heeft te maken met het geheel van de christelijke wereld. Allereerst omdat wanneer één lid lijdt, heel het lichaam eronder lijdt. Vervolgens omdat deze herdefiniëring van de orthodoxie ertoe leidt dat we vragen stellen bij de crisis van de renaissance en dus bij de overgang van de hele christelijke Kerk naar de post- seculiere en postconfessionele tijd. Het is heel Europa dat geweigerd heeft de sapiëntiele zoektocht af te leggen naar een samengaan van verstand en geloof. Het Latijnse Westen heeft zich teruggeplooid op de trouw aan het Magisterium, terwijl het protestantse Wes- ten de trouw aan de Schriften heeft geprivilegieerd en het christelijke Oosten de trouw aan de concilies. Welnu, het hoogste criterium van de levende orthodoxie ligt nochtans in de ontmoeting tussen de trouw én het lofprijzen van de Schepper, in de synthese tussen Wet én Profeten, tussen Mozes én Elia. Om die reden is het voor het christelijke Westen belangrijk om met compassie de orthodoxe crisis te begrijpen, te bidden dat de Geest mag komen over het panorthodox concilie (zoals tijdens Vaticanum II), en om op de lan- gere termijn actief de hervormers van de orthodoxie te ondersteunen (zoals de oecumenische waarnemers op Vaticanum II hebben gedaan ten aanzien van de generatie van De Lubac en Congar c.s.). De Oosters-katholieke Kerken, onder meer de Oekraïense 11 , maar ook sommige orthodoxe Kerken in het Westen (zoals de Kerk in Finland), kunnen op dat vlak een brugfunctie vervullen. Als deze hervorming gebeurt in een geest van vrede