Perspectief 2015-27

Perspectief 32 dr. Sorin Selaru geheel heeft opgevat als en beweging, t.t.z. een volk van God onderweg 7 . Het Concilie heeft de oecumene enkel opgenomen in deze eschatologische dynamiek. Deze belangrijke verandering van perspectief 50 jaar geleden, is niet zonder belang voor de oecumenische dialoog vandaag. Wanneer we terugkijken naar de dialoog in de schoot van de Wereldraad van Kerken, zien we dat er geleidelijk aan een verschuiving heeft plaatsgevonden waarbij men eerst de Kerken uitnodigde om ‘samen te blijven/ to stay together’ (zie Amsterdam 1948) naar een andere benadering waarin een gemeenschappelijk verlangen tot uitdrukking komt om “samen vooruit te gaan/to move together” (zie Busan 2013). Ook de keuze van de pelgrimage als thema voor de Xde bijeenkomst van de Wereldraad van Kerken geeft die verandering aan van model en impliciet van methode waardoor het duidelijk wordt dat het gaat om een samen geestelijk op weg zijn in de zoektocht naar de eenheid 8 . 5. De tekst die onmiddellijk met de orthodoxe Kerk te maken heeft, t.t.z. het eerste deel van het IIIde hoofdstuk van het Decreet (paragrafen 14 tot 18), getuigt van een diep respect voor de orthodoxe Kerk. Voor die tijd wordt ze in wat ze is en wat ze doet op de meest positieve manier benaderd die mogelijk was, denk ik. Tegelijkertijd ademt de geest van de tekst iets nog subtieler uit voor de orthodoxe gevoeligheid met uitdrukkingen die putten uit de rijkdom van het orthodoxe liturgische en geestelijke leven. Men moet toegeven dat er weinig oecumenische documenten zijn die dat erkennen. Meestal hebben orthodoxen, die in een nieuwe situatie terechtkwamen, zich dienen aan te passen aan de Westerse taal. Ook al is UR in feite een unilateraal document, toch spreekt het over de orthodoxe Kerk niet alleen tot katholieken maar ook tot orthodoxen. Wellicht ligt in dit respect voor de rijkdom van de orthodoxen, het genie van UR dat niet in detail heeft willen 7 Ibid . (LG 2 : Al degenen die in Christus geloven, heeft hij besloten samen te roepen in de heilige Kerk, die reeds bij het begin van de wereld werd voorafgebeeld, in de geschiedenis van het volk van Israël en het oude Verbond op wonderdadige wijze voorbereidt, in de eindtijd ingesteld en door de uitstorting van de Heilige Geest openbaar gemaakt, om op het einde der eeuwen, in heerlijkheid voltooid te worden ; UR 2 : Zo staat de Kerk, de enige kudde van God, als een banier voor de volkeren opgericht en, terwijl ze aan de gehele mensheid het Evangelie van de vrede brengt, is ze vol hoop op weg naar het eindpunt van het vaderland hierboven. 8 Zie Fr. I. Sauca, « The Pilgrimage of Justice and Peace - An Ecumenical Paradigm for Our Times: An Orthodox Viewpoint”, in The Ecumenical Review , vol. 66, no 2/July 2014, p. 168-176.