RECHTVAARDIGING 45 schrijven voor de leken. Hij pakte veel van dezelfde thema’s op, maar gaf er een eigen invulling aan. RECHTVAARDIGING LUTHERS OPVATTING VAN RECHTVAARDIGING 102. Luther kreeg één van zijn essentiële reformatorische inzichten door het sacrament van de biecht te overdenken, vooral met betrekking tot Matteüs 16:19. In zijn laat-middeleeuwse opleiding had hij geleerd dat God een mens zou vergeven wanneer hij of zij de zonde berouwde door een daad van liefde tot God boven alles. Daarop zou God volgens zijn verbond (pactum) reageren door opnieuw zijn genade en vergiffenis te schenken (facienti quod in se est deus non denegat gratiam),33 zodat de priester slechts hoefde te verklaren dat God de zonde van de boeteling al had vergeven. Luther concludeerde dat Matteüs 16 precies het tegenovergestelde zegt, namelijk dat de priester de boeteling rechtvaardig verklaarde, die door deze handeling in naam van God werkelijk rechtvaardig werd. Het Woord van God als belofte 103. Luther vatte Gods woorden op als woorden die waarmaken wat ze zeggen en het karakter hebben van een belofte (promissio). Een woord van belofte wordt uitgesproken op een bepaalde plaats en tijd door een bepaalde persoon, en gericht tot een bepaalde persoon. Een goddelijke belofte is gericht tot iemands geloof. Het geloof begrijpt datgene wat beloofd wordt als belofte aan de gelovige zelf. Luther benadrukte dat dit geloof de enige gepaste reactie is op een woord van goddelijke belofte. De mens is geroepen om af te zien van zichzelf en zich uitsluitend op het woord van Gods belofte te richten en het volledig te vertrouwen. Aangezien het geloof op Christus’ belofte berust, schenkt het de gelovige de volledige zekerheid van het heil. Dit woord niet te vertrouwen zou God tot leugenaar maken, of tot iemand wie je uiteindelijk niet op zijn woord kunt vertrouwen. Volgens Luther was ongeloof dus de grootste zonde tegenover God. 33 “God zal degene die doet wat in zijn vermogen ligt zijn genade niet ontzeggen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=