4 / 32
Orde van dienst
4
Jezus koos welbewust om door Samaria te gaan toen Hij op weg was van
Judea naar Galilea. Op deze route kwam Hij langs de bron waar de
Samaritaanse vrouw water ging putten. De oecumenische groep christenen in
Brazilië die de viering heeft voorbereid stelt ons voor om gebruik te maken van
die twee symbolen: de route en water. Zij maken zichtbaar waar we voor
bidden: de eenheid van christenen. Ze nodigen ons ook uit nader in te gaan op
de volgende vragen die ten grondslag liggen aan de opzet van de viering:
Welke weg zouden wij in eenheid moeten bewandelen, zodat de wereld
kan drinken uit de bron van leven: Jezus Christus?
Welke eenheid moeten we nastreven, zodat toch onze verscheidenheid
op de juiste manier een plaats krijgt?
Op deze weg die wij in eenheid gaan, treffen we een overvloeiende waterbron
aan: enerzijds het water waar Jezus naar zocht, onderweg en vermoeid, en
tegelijk het water dat Hijzelf geeft, opborrelend tot eeuwig leven. Het water dat
door de Samaritaanse vrouw wordt geput als een dagelijks terugkerende taak:
dat is het water dat de dorst lest en de woestijn tot bloei brengt.
Het water dat Jezus geeft, is het water dat door de Geest van God werd
bevrucht, het levende water waarin wij werden gedoopt.
De perikoop uit het evangelie van Johannes 4:1-42 is de kern van deze Week
van gebed voor de eenheid van de christenen. Deze lange tekst kan worden
gelezen door meerdere personen of als een toneelstuk worden uitgebeeld. In
de bijgevoegde liturgie hebben we de lezing iets ingekort: Johannes 4:4-30 en
39-42. Waar men gewend is een tweede lezing te hebben, zou gedacht
kunnen worden aan Genesis 24:43-46.
Voor de overweging na het evangelie zijn er verschillende mogelijkheden,
afhankelijk van de grootte van de aanwezige groep:
in kleine deelgroepen wisselt men van gedachte over de gestelde
uitgangsvragen, daarna komt men terug in de gemeenschap;
een homilie of preek die uitgaat van het evangelie en rekening houdt met
de twee beginvragen.
Inleiding op de orde van dienst