Overeen 2004 11

6 Overeen, nr. 11, oktober 2004 De vereniging Orthodoxe Jongeren in Nederland (OJN) is klein, maar organiseert toch aardig wat activiteiten voor de ortho- doxe jongeren in Nederland. Jaarlijks is er een Pinksterweekend in het Grieks- orthodoxe klooster van moeder Maria in Asten en een zomerkamp voor kinderen. Dit jaar deden er dertig kinderen en zes tieners mee. In 2003 werd nog een retraite georganiseerd samen met de Vereniging van Orthodoxen H. Nicolaas van Myra. Idwine zelf is met vier anderen een studie- groep begonnen die elke maand een keer bij elkaar komt. “Zo kunnen we het hele jaar door toch vanuit de vereniging con- tact met elkaar houden.” Orthodoxe jongeren Er zijn een aantal redenen waarom de vereniging klein is. Op de eerste plaats zijn er niet veel orthodoxe jongeren in Nederland. Daarnaast zijn er andere orthodoxe jongerenverenigingen, die meer cultureel dan kerkelijk georiënteerd zijn. Het streven van de OJN is juist dat jonge- ren de band met de kerk kunnen verdie- pen en dat jongeren uit verschillende Orthodoxe Kerken elkaar ontmoeten. Dit laatste blijkt in de praktijk niet eenvoudig. “Er zijn wel jongeren uit andere culturen lid, maar dit zijn vooral jongeren die zich Néderlands voelen. Het blijkt dat onze Nederlandse cultuur toch vrij bepalend is. Als er eens een jongere uit een andere cultuur bij ons komt kijken, blijft hij daarna vaak weg.” De vereniging blijkt vooral aantrekkelijk voor Nederlandse autochtone jongeren. Voor hen is de OJN een ontmoetingsplek. Ook voor Idwine zelf. Dat heeft deels te Orthodoxe Jongeren in Nederland Idwine van der Blij (28) is orthodox en voorzitter van de vereniging Orthodoxe Jongeren in Nederland. De vereniging is een ontmoetingsplek voor jongeren uit verschillende Orthodoxe Kerken in Nederland. Ongeveer de helft van de leden zijn jongeren die zich bij de Orthodoxe Kerk aansloten na zich er zelf in te hebben verdiept. De voorzitster is van huis uit orthodox. Rond haar twintigste begon ze zich in het orthodoxe geloof te verdiepen om te weten wat ze zou laten liggen als ze er niets meer mee zou doen. maken met het feit dat ze in de Russisch- orthodoxe Kerk in Rotterdam, waar ze sinds anderhalf jaar woont en werkt, moeilijk aansluiting vindt. “In de kerk in Rotterdam wordt de helft van de tijd Russisch gesproken. De helft van de mensen is Russisch. Zij proberen via de kerk ook hun cultuur vast te houden. Maar er zijn ook mensen zoals ik, die geen woord Russisch spreken.” De orthodoxe parochie in Groningen, waar Idwine oorspronkelijk vandaan komt, is meer gemengd: “Daar komt iedereen in de kerk. Serviërs, Grieken, Russen, mensen uit het Midden-Oosten.” De voertaal is er Nederlands. “Ook in andere orthodoxe kerken in Nederland kun je je als Neder- lander goed thuis voelen. Het zijn bloeien- de parochies met Nederlands als voert- aal.” Verdiepen in het geloof Idwine is van huis uit orthodox. Haar moeder was de eerste die orthodox werd, later gevolgd door de rest van het gezin. Het was wennen toen ze voor het eerst naar een jongeren- weekend ging. “Ik ont- moette er allemaal men- sen die er veel meer van wisten dan ik. Tot mijn twintigste was ik nauwe- lijks met de kerk bezig geweest, totdat ik dacht dat ik wel moest weten wat ik eventueel liet liggen. Toen ben ik me er in gaan verdiepen. Ik dacht: pas als ik weet wat ik weggooi, mag ik beslui- ten of ik er niets mee doe.” Nu, bijna tien jaar later: “Ik ben er nog steeds mee bezig om het uit te vinden!” En inmiddels is het een deel van haarzelf geworden. “Het is bij me gaan horen.” Ze voegt er vrolijk aan toe: “Hoewel het wel moeilijk blijft om elke zondag naar de kerk te gaan.” Geestelijke groei “Ik ben dus nog steeds orthodox. Dat heeft te maken met vrienden die orthodox zijn, met thuis en de kerk in Groningen, waar altijd een goede sfeer hangt, maar ook met de traditie waaruit je kunt leven.” De Orthodoxe Kerk kent veel regels, zoals rond het Vasten of de dagelijkse ochtend- en avondgebeden, maar heeft ook een manier om daarmee om te gaan die Idwine aanspreekt: “De Orthodoxe Kerk leert dat je, als het je niet lukt, niet alle regels hoeft te volgen. Dat kan, omdat het uiteindelijk niet om die regels gaat. Alleen op basis van de regels komt het immers niet goed met je. Ze zijn een hulpmiddel om verder te komen in je geestelijk leven. De Kerk helpt je in het ontwikkelen van je geestelijk leven. Je hebt de vrijheid om daar aan te werken, maar ook eigen verantwoordelijkheid.” Die ontwikkeling leidt naar Christus: “Hij is het grote voorbeeld.” Christus is barmhar- tig, maar ook streng als hij de handelaars uit de tempel jaagt. Idwine: “De Ortho- doxe Kerk geeft ook aan dat er meer is dan alleen maar lief zijn voor elkaar. Een geestelijke vader, een spiritueel onderlegd persoon die je ondersteunt en begeleidt in je geestelijk leven, kan ook streng voor je zijn.” Ze heeft Griekenland bezocht en Rusland. De bezoeken met elkaar vergelij- kend: “In Rusland is het geloof zwaar en serieus, zoals ook het leven zelf voor Russen zwaar en serieus is. In Grieken- land gingen de mensen veel lichter met het geloof om.” Ondertussen spreekt de Russische traditie haar meer aan. “Dat is vanwege de melo- dieën, want de inhoud van de Orthodoxe Kerken is vaak hetzelfde.” Het roept de vraag op wat essentieel is aan de Ortho- doxie. “Dat zijn niet de uiterlijke dingen, maar: wat moet je behouden en wat niet, dat is altijd een worsteling. De Kerk heeft de neiging veel te bewaren. Dat is deels een principieel punt: ze wil niet meegaan in de snelle, jachtige tijd, maar een plek bieden van rust en stilte, waar respect voor het leven en God centraal staan. De Kerk heeft een eigen tempo.” Daphne van Roosendaal Website: www.syndesmos.org . Aan een Nederlandse site wordt gewerkt, maar de webmaster verblijft tijdelijk in Korea. Idwine van der Blij. De Russisch-orthodoxe kerk in Rotterdam.