Jaargang 65 Nummer 1

Pokrof 5 De jongste term ( Slava) is ontstaan in de weste- lijke gebieden van het patriarchaat van Pec (vanaf 1557). Het gaat over Christus en het ‘ verchristelijken’ en ‘kerk-worden’ …., ‘ christus-worden’ – dus ge- doopt zijn. Het verwijst zo naar de band met Christus die door de Doop werkelijkheid wordt. De oudste schriftelijke vermelding van de Slava dateert al uit 1018 en is bij Slavische nederzet- tingen gevonden inAlbanees gebied. De Slava -traditie verandert niet, maar is een ge- tuigenis van de identiteit van de familie. Daar- om zijn er belangrijke redenen en een sterke motivatie nodig omdeze te veranderen. Wie vierende Slava? Naast Serviërs kennen ook Kroaten aan de kust en op de eilanden de Slava. Ook onder de Alba- nese moslims vindt men deze gebruiken, even- als bij de Roemenen. Dit wijst op de vele contac- ten onderling. Sedert de huidige liturgische vorm in gebruik is gekomen – dat is dus iets meer dan honderd jaar geleden –, is de Slava de voortzetting van de pa- rochiële, kerkelijke viering in het huis van de familie. De Slava is dus niet meer zoals oor- spronkelijk alleen een familiefeest, maar is het overbrengen van een liturgisch ritueel van de kerk naar het huis. vader DimitrijeM. Kalezi c Prof. dr. DimitrijeM. Kalezi c is aartspriester-sta- vrofoor en emeritus hoogleraar aan de Orthodoxe Theologische Faculteit te Belgrado. Dit artikel is een vertaling en bewerking van zijn voor Pokrof in het Servisch geschreven bijdrage ‘Krsna slava’. Tijdens het ritueel, hier in de openlucht en voorgegaan door een bisschop, wordt het Slava-brood onder gezang rondgedraaid op de rechterhand van de binnenste kring der deelnemers, terwijl de overigen met hun hand de schouder vasthouden van degene die voor hen staat.