Jaargang 63 Nummer 1

Pokrof 1 3 De kerk van Macedonië V an deze reis heb ik erg genoten. De ont- moetingen met priesters, monniken, mo- nialen en gewone gelovigen van de Ortho- doxe Kerk waren buitengewoon hartelijk en heel inspirerend. Een diaken is een ochtend spontaan zomaar onze gids geweest. Tijdens de reis werd door mensen op straat steeds met grote vriende- lijkheid en geduld de weg gewezen. Macedonië is een gastvrij land! Bevolking In Macedonië, dat zo groot is als België, wonen 2 miljoen mensen, waarvan 64% Slavische Ortho- doxen. Verder wonen er in het noorden en wes- ten de 25% Albanezen, die moslim zijn. Daarnaast zijn er andere minderheden. In de Oudheid werd het gebied bewoond door Thracische en Illyrische stammen. In 165 vC werd het door de Romeinen bezet en deel van het Romeinse en later Byzantijnse Rijk. In de 7 e eeuw werd het Slavisch-Macedonische koninkrijk gesticht. In de middeleeuwen werd het over- heerst door de Bulgaren, de Byzantijnen en de Serviërs, en vanaf de 14 e eeuw bezet door de Turken. Na de Eerste Wereldoorlog waren de Osmanen verdreven en werden Egeïsch Macedonië en Vardar-Macedonië respectievelijk bij Grieken- land en Servië getrokken; Pirin-Macedonië maakte deel uit van Bulgarije. De Macedoniërs werden als Serven beschouwd, wat tot grote spanningen leidde. Na de Tweede Wereldoorlog Eind september jl. leidde Hadrian Liem, een orthodox christen, een pelgrimage langs kerken en kloosters in Macedonië. Hij organiseert vaker deze pelgrimages voor gelovigen van alle christelijke denominaties. Maar er waren in het jaar 2015 veel van deze tochten vanuit Nederlandse orthodoxe parochies. Daarom was dit keer de groep klein, bestaande uit twee orthodoxen, drie katholieken en één protestant. Paul Brenninkmeijer is een van hen. Monnik van het klooster van de Moeder Gods in Tresvacek (Foto: H. Liem). Oosters christendom. Laten zien dat het christendom thuis is in Irak en dat christenen er ook thuis willen blijven is Warda’s voornaamste drijfveer. Een beetje steun in de rug kreeg hij door de recente beslis- sing van de Oost-Syrische ofwel ’nestoriaanse‘ Kerk van het Oosten om de zetel van de patriarch weer opnieuw in Irak te vestigen. Zo komt er een einde aan de situatie waarin deze patriarch meer dan 80 jaar zijn residentie bui- ten het Midden-Oosten had (de langste tijd in Chicago). De in september 2015 gekozen pa- triarch heeft nu ook zijn residentie in Erbil. Laten we hopen dat beide initiatieven: een nieuwe Katholieke Universiteit en de hervesti- ging van deze patriarch in het land, iets van een nieuw elan geven aan een uitgeput Iraaks chris- tendom. Herman Teule Herman Teule is emeritus-hoogleraar met opdracht, Katholieke Universiteit van Leuven