Jaargang 54 Nummer 1

POKROF 14 doorgaande wegen, de niet geas- falteerde straten en het openbaar vervoer: overjarige trolleybussen die vanwege de files in de spits ternauwernood vooruitkomen. De parochie is zeer diaconaal ingesteld en een open huis voor iedereen. Het gemeenschapsge- voel is sterk aanwezig. Bij de avondmaaltijd is iedereen wel- kom, niemand wordt buitenge- sloten. Voor de vele vrijwilligers is de pastorie een tweede thuis. Alles is goed georganiseerd. Mevrouw Celina is er de motor en manager van, en pastoor Martin Cabalas de beminnelijke geestelijke vader. Op de eerste dag maakte ik een wandeling door deze desolate wijk en toen ik terugkwam bij de pastorie, stonden daar twee vrachtwagens met een Neder- lands kenteken. Het betrof een groep uit Amstelveen die al sinds jaar en dag hulpgoederen inza- melt voor Roemenië en die distri- bueert via deze parochie. Men is ook betrokken bij ‘Casa Max’, het eerste bejaarden- en verzorgingstehuis van Boekarest. In dit land zijn er geen voorzie- ningen voor bejaarden. De dra- matisch verslechterde leefsitu- atie van grote groepen ouderen is een van de grootste sociale pro- blemen. Staatspensioentjes die zijn opgebouwd in het commu- nistische tijdperk, zijn in de hui- dige geldeconomie nauwelijks meer iets waard. Velen worden hierdoor dak- en thuisloos. Dank- zij Nederlandse steun, ondermeer van de ouderenomroep Max, is dit project van de grond gekomen. Vandaar dat men vanuit Neder- land tevens rollators distribueert, een volstrekt onbekend ver- schijnsel in booming Roemenië. Verder blijft de problematiek van de straatkinderen actueel. Zo maakte ik kennis met vier religi- euzen van Moeder Teresa, die zorg dragen voor 24 straatkinde- ren! Cluj Van Boekarest reisde ik naar Cluj, het multiculturele centrum van Transylvanië. Hier zijn dui- delijk Duitse, maar in het bijzon- der Hongaarse invloeden aanwe- zig. Er is zowel een Hongaars als een Roemeens theatergebouw. De universiteit biedt opleidingen in het Roemeens, Hongaars en Duits. Opvallend is dat in het centrum de rooms-katholieke Matthiaskerk staat. De eucharis- tievieringen worden er uitslui- tend in de Hongaarse taal gehou- den. De stad is in de afgelopen jaren verscheurd geraakt door de ver- kiezing van de Roemeense ultra- nationalist Gheorghe Funar tot burgemeester, die inspeelde op anti-Hongaarse sentimenten. Als reiziger merk je dat vooral aan de prominente aanwezigheid van de Roemeense vlag op bankjes en telefoonpalen. Ik logeerde op het Grieks-katho- lieke seminarie, een van de vier theologische faculteiten in de stad. Er is ook een protestantse, een rooms-katholieke en een Orthodoxe. De Grieks-katholie- ken stellen eigenlijk alleen in Transylvanië iets voor. Er zijn ongeveer 40 priesterstudenten, maar dat is eigenlijk te veel voor het aantal parochies dat moet worden bediend. Het probleem waar deze kerk voor staat, is enorm. Zij kennen hun eigen ritus, maar zijn verenigd met Rome. Van 1948 tot de val van de communistische dictatuur in 1989 was hun Grieks-katholieke Kerk verboden en moest men zich gedwongen verenigen met de Orthodoxen. Alle bezittingen, dus ook kerkgebouwen, kwamen in Orthodoxe handen. Na de val van het communisme kregen de Grieks-katholieken hun vrijheid terug, maar over de teruggave van hun kerkgebouwen wordt nog steeds strijd gevoerd met de Orthodoxe Kerken. Sommige kerken breekt men liever af dan ze terug te geven aan de Grieks- katholieken, vertelde decaan Dan Ruscu mij. Bovendien is er spra- ke geweest van gewelddadighe- den tussen beide partijen. Ondanks de toevloed van pries- terstudenten staat de Grieks- katholieke Kerk er niet rooskleu- rig voor. Dat is te merken aan de gebouwen van de faculteit en het seminarie, en aan de kathedraal. Bouwvallig, verveloos. Het kan- toor van de decaan is zowel ver- gaderzaal voor de staf als compu- tercentrum. Ias¸i Ias¸i is de hoofdstad van Roe- meens Moldavië, in het Oosten, grenzend aan de Oekraïne en de zelfstandige Republiek Moldavië. Het is de oudste universiteitsstad van het land en na Boekarest ook de grootste. Je zou Ias¸i misschien ook wel de spirituele hoofdstad van Roemenië kunnen noemen. Dat geldt eigen- lijk voor de hele provincie. Er zijn in het land nergens zoveel kloos- ters te vinden als in Moldavië. Op economisch gebied echter hinkt men, zelfs gemeten naar Roe- meense maatstaven, erg achterop. De stad zelf is danig onder han- den genomen door de commu-