Perspectief 2021-52

2021-52 Samengeroepen om vredestichters te zijn 9 patriarch van Venetië, gestichte oecumenisch centrum, en vervolgens (op verzoek van de doperse delegatie) in Assisi, de stad van Franciscus. De bijeenkomsten werden altijd inge- bed in oecumenische gebedsmomenten, zowel bij het begin als aan het slot van de dag, met elementen uit de beide tradities. Op zondag bezochten de delegaties samen de ere- dienst van de kerk die dat jaar gastvrouw was, uiteraard binnen de beperkingen die het Oecumenisch Directorium stelt aan de deelname van katholieken aan de eredienst van een andere kerk. Tijdens de sessies werden van te voren verspreide papers gepresenteerd, toegelicht en bediscussieerd. Steeds waren er twee sets van papers, het ene meer histo- risch, het andere meer theologisch, en dan telkens een van katholieke en een van doperse zijde. 5 Behalve voor de theologische gesprekken was er ook elk jaar tijd ingeruimd voor ontspannende activiteiten, zoals bezoeken aan de kerken van Venetië en Assisi, aan de gemeenschap van de Amish in Lancaster County en aan de Mennonitische Forschungs- stelle Weierhof in de Pfalz. Tijdens de vijfde sessie in 2002 werden de hoofdlijnen besproken van het eindrapport. Voor het schrijven daarvan en het bespreken van de conceptversies kwam een redactie- commissie in 2003 nog drie keer bij elkaar in Straatsburg, Parijs en Rome. In 2004 ging het eindrapport voor de screening aan katholieke zijde naar de Congregatie voor de Geloofs- leer en in 2005 werd het door de Mennonite World Conference en de Pauselijke Raad gepubliceerd. Wat de lezer van het rapport niet gemakkelijk uit de tekst zal kunnen opmaken, is de dynamiek die zich in die vijf of zes jaar binnen de delegaties afspeelde. Zoveel jaren een week samen met elkaar optrekken, samen discussiëren en ook samen bidden, smeedt vriendschappen. Bijzonder was ook de waardering die aan beide kanten ontstond voor authentieke aspecten van de geloofsbeleving in de traditie van de gesprekspartner. Ik ver- meldde al dat het bezoek aan Assisi plaatsvond op uitdrukkelijk verzoek van de doperse delegatie. Aan katholieke zijde groeide de bewondering voor het vredesgetuigenis van de doperse traditie, een bewondering die er uiteindelijk ook toe leidde dat een substantieel deel van het eindrapport aan dat vraagstuk werd geleid en dat het ook zorgde voor de titel van het geheel: Called Together To Be Peacemakers . Zelf heb ik dat ervaren als mooie voorbeelden van ‘receptive ecumenism’, ook al bestond de term toen nog niet: de nieuwe oriëntatie in het oecumenische gesprek, waarbij het er niet langer om gaat de ander te