Perspectief 2021-52

2021-52 Het eigen karakter van de doperse inzet voor vrede 31 en onderdrukking voor vele doopsgezinden elders deel uitmaakt van hun dopers DNA – en daarmee ook van hun visie op wat het betekent een vredeskerk te zijn. Ik wil in dat licht ook een opmerking in de kantlijn plaatsen. Geen kanttekeningen, het betreft geen kritiek, maar meer als constateringen. Collega Peter Nissen zei het al: “het theologisch deel van de dial oog staat nog aan het begin” en ik denk dat juist op die punten de weergave van de doperse positie in Nederlandse doopsgezinde kringen soms tot ver- raste reacties kan leiden. Als wij lezen dat ‘leer en geloof van de kerk onder woorden worden gebracht in de Apostolische Geloofsbelijdenis en in de belijdenis van Nicea- Constantinopel’ , dan weet ik dat veel Nederlandse doopsgezinden zich daar niet in zullen herkennen. Ge- lukkig is dit geen rapport over de geloofsleer en als we kijken naar de ‘Doopsgezinde perspectieven op vrede’ , zoals verwoord in de punten 162 tot en met 171, dan denk ik dat heel veel Nederlandse doopsgezinden zich daar wel in kunnen herkennen. En als de vraag voorligt naar het eigen karakter van de doopsgezinde inzet voor de vrede, dan kan ik niet anders dan om te beginnen het rapport citeren: “Doopsgezinden zetten zich in in vredes- groepen, maken deel uit van vredescomités op nationaal niveau, en bevorderen internationale vredesnetwerken door middel van de Mennonite Word Conference en het Mennonite Central Committee.” Concreet vertaalt zich dat dan in wat in het rapport ook genoemd wordt: “hulpverlening en ram pendienst, educatief werk en bevordering van men- senrechten.” Recent heeft zich dat vertaald in de oprichting van het ‘Global Anabaptist Peace Network’ dat als internationale netwerkorganisatie beoogt die vele initiatieven en organisaties, die als vruchten van de vredeskerken kunnen worden aangemerkt, te verbinden en zo een platform te creëren waar kennis en ervaring kunnen worden gedeeld en organisaties die vanuit hun Bijbelse roeping werken aan rechtvaardige vrede elkaar kunnen versterken. 2. Rol vredeskerken in de internationale oecumene Wat wij zelf als vredeskerken niet mogen onderschatten is dat wij een soort voortrekkersrol mogen en kunnen blijven spelen in de internationale oecumene. Dat wordt ook wel een beetje van ons verwacht, blijkens mijn eigen ervaringen in de academie, waar ik ooit in een debat verzeild raakte over God en geweld. Ik werd stevig bekritiseerd op mijn standpunt