Perspectief 2021-50

36 Drs. Leo van Leijsen Perspectief een groot verhaal. Dat vind ik het sterke van het boek van Rikhof en Van de Beek: dat is gewoon een groot verhaal. Bij alle individualisering en fragmentarisering en ook met het vloeibaar worden in onze tijd hebben we een enorme behoefte hieraan. Daarom kon ik het in volle oprechtheid zeggen in mijn referaat dat ik het een prachtig en mooi boek vond en dat is uit mijn hart gegrepen. Mgr. Gerard de Korte: Toen ik het referaat gisteravond mocht lezen, had ik ook al zoiets van: heeft dr. Bouter niet een eigen raster gebruikt. Bijvoorbeeld wat ik zelf al zei in mijn eigen inleiding rondom de theologie van de godsdiensten, dat op basis van enkele zinnen de zaak wel erg doorgetrokken wordt. Ik kon me zeker niet van prof. Rikhof voorstellen dat hij als katholieke theoloog zo’n benadering heeft omdat dat volledig ingaat tegen hoe Vaticanum II over de andere wereldgodsdiensten heeft gesproken. Ik had het niet in het boek kunnen vinden, maar ik kon het zeker niet met de katholieke partij verbinden. Op basis van enkele teksten worden heel grote conclusies getrokken; dat kon ik in het boek niet terugvinden. Eric Bouter: Dat doe je dan om een punt te maken. Ik vind het toch een omissie in het boek en die zin staat er toch maar. Als dat het enige is wat er over andere godsdiensten staat, dan zet je toch een bepaald beeld neer. Bram van de Beek: Het boek is in de eerste plaats geschreven voor mensen in de kerk, om te zorgen dat mensen in de kerk beseffen wat het betekent om gezamenlijk een gemeen- schap te zijn met de kerk van alle eeuwen. Het eerste wat opgeruimd moet worden is de scheiding die we maken tussen protestant en katholiek en tussen oosters en westers chris- tendom, tussen Kopten en chalcedonenzen. Zolang we dat n iet opruimen… En dat heeft in wezen met niets anders te maken dan met machtsposities die we niet willen opgeven. Willen we ons gewoon overgeven aan de ander, ja, maar de paus dan? roept de protes- tant; ja, maar de successie? roept dan een katholiek en dan zijn we weer helemaal in dat machtsspel. Laten we dat pad niet gaan. De ander is belangrijker dan wijzelf zijn. Laten we naar elkaar toegaan, laten we dat uitleven ook naar anderen toe. Dan creëer je de ruimte waarin je misschien voor de wereld iets kunt betekenen. Maar het is toch in de eerste plaats geschreven vanuit de vraag: Wat betekent het dat wij christenen zijn? Het gaat over God die zo’n vreemde God is, God van alle goden, die van dezelfde lap gena aid wil zijn als