Perspectief 2020-47

58 Zr. Carine Devogelaere Perspectief in.’ (SynLZKerk 7 8) ‘De deelname van “allen” wordt geactiveerd door consulta- tie in het proces van voorbereiding van de synode en heeft tot doel alle stemmen te verzamelen die de uitdrukking zijn van het volk van God in de lokale Kerk. De deelnemers aan vergaderingen en synodes, door verkiezing of benoeming door de bisschop, zijn de zogenaamde “enkelen”, aan wie de taak van de viering van de diocesane synode of de eparchiale vergadering is toe- vertrouwd. Het is van essentieel belang dat de synodedeelnemers in hun geheel een betekenisvol en evenwichtig beeld geven van de lokale Kerk, dat de verscheidenheid aan roepingen, bedieningen, charisma’s, competenties, sociale status en geografische afkomst weerspie gelt.’ (SynLZKerk 79) Op aanwijzing van het Tweede Vaticaans Concilie werden de priesterraad en de diocesane pastorale raad 6 ingesteld als permanente synodale structuren. Elk Vlaams bisdom heeft inderdaad een priesterraad. 7 Maar een diocesane pastorale raad is kerkrechtelijk niet ver- plicht en is niet overal (meer) aanwezig. Hij is nocht ans ‘ de meest geëigende permanente structuur om de synodaliteit in de lokale Kerk werkelijkheid te laten worden’. (SynLZKerk 81) We kunnen ons afvragen of die diocesane pastorale raad kan vervangen worden door een andere vorm van overleg zoals vermeld in a rtikel 82: ‘ Onder impuls van de implementatie van Vaticanum II worden in verschillende lokale Kerken ook regelmatig bijeenkomsten ge- houden om de communio en medeverantwoordelijkheid uit te drukken en te bevorderen en bij te dragen aan een geïntegreerde pastorale planning en evaluatie. ’ Misschien is het een idee om vanuit de basis zo’n overleg vorm te geven als dit ontbreekt op diocesaan niveau. Op parochiaal niveau zijn volgen s het document ‘ twee structuren met een synodaal profiel voorzien: de parochiale pastorale raad en de raad voor economische aangelegenheden, met deelname van leken aan het overleg en de pastorale planning’ . (SynLZKerk 84) De tekst pleit ervoor om de oprich ting van zo’n lokale pastorale raad verplicht te stellen. In Vlaanderen bestaan deze raden wel in de huidige parochies en ook in de pastorale eenheden. Maar de praktijk leert dat hun vergaderingen vaak weinig of niet getuigen van een synodaal proces. Op het niveau van een regio, een kerkprovincie, een continent bestaan meerdere structuren en mogelijkheden om vorm te geven aan de synodaliteit.