Perspectief 2020-47

2020-47 Synodaliteit in het leven en de zending van de Kerk 57 ambt van de bisschop van Rome met elkaar worden verbonden.’ (SynLZKerk 64) Om de deelname van “allen” mogelijk te maken, zijn enkele voorwaarden esse ntieel. Het veronderstelt een structuur of procedure waarin de gelovigen een inbreng kunnen doen. Daartoe is vorming van een ‘volwassen kerkelijk bewustzijn’ (SynLZKerk 73) noodzak elijk. Bovendien dienen de charismatische gaven van allen erkend te worden. De Geest spreekt doorheen iedere betrokkene in de mate dat die zich daarvoor openstelt. De leden van het volk van God proberen gezamenlijk te luisteren naar wat de Geest tot de Kerk zegt door het Woord van God dat vandaag weerklinkt, en de tekenen van de tijd met de ogen van het geloof te interpreteren. (SynLZKerk 68) De tekst breekt een lans om de inbreng van de gelovigen ernstig te nemen. Het gaat om meer dan een vrijblijvend advies. Maar het synodale proces moet plaatsvinden binnen een hiërarchisch gestructureerde gemeenschap waarbij een onderscheid gemaakt moet wor- den tussen het proces van besluitvorming ( decision making ) door middel van een gemeenschappelijk werk van onderscheiding, overleg en samenwerking, en de pastorale beslissing ( decision taking ) die onder de bevoegdheid valt van de hiërarchisch verantwoor- delijke. De besluitvorming is een synodale bevoegdheid, de beslissing is een ministeriële verantwoordelijkheid. (SynLZKerk 69) Dit onderscheid klinkt verhelderend maar ligt vaak moeilijk in concrete situaties. 4. De realisatie van synodaliteit De praktijk van synodaliteit drukt zich uit ‘in institutionele structuren en in processen die langs verschillende stadia (voorbereiding, viering, receptie) tot synodale handelingen leiden, waarbij de Kerk wordt opgeroepen op verschillende niveaus de synodaliteit die haar eigen is, te verwerkelijken ’. (SynLZKerk 76) Het document noemt vervolgens een reeks van be- staande organen en structuren op het niveau van de lokale Kerk, op regionaal niveau en voor de universele Kerk. ‘De diocesane synode in de Kerken die de Latijnse ritus volgen en de eparchiale vergadering in de oosterse Kerken 4 vormen de “belangrijkste onder de parti- cipatieve structure n van het bisdom” en nemen er “een eersterangs plaats” 5

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=