Perspectief 2019-46

68 Drs. Barbara Zwaan Perspectief Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, en tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. Er is een tijd om te ontvlammen en een tijd om te verkillen, een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren. Er is een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien. Er is een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten. Er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede 2 . Voor mevrouw Dijkstra was de tijd gekomen om afscheid van het leven te nemen. Nu haar echtgenoot, broers en zussen en de meeste van haar vrienden en vriendinnen waren over- leden, zag zij de zin van haar bestaan niet meer in. Tot last, voelde ze zich, voor haar kinderen en de rest van haar omgeving. Met de God in wie ze vroeger geloofde, kon ze nog maar weinig, maar deze tekst uit Prediker bleef haar nabij. In onze gesprekken kwam Predikers gedicht over de tijd regelmatig langs. Als een rode draad liep het door onze ontmoetingen heen en verbond ons met elkaar. Het Hebreeuwse woord voor Prediker is Kohelet . Dat is de vrouwelijke vorm van het werkwoord kahal , ‘sa- menbrengen’. Kohelet bracht mij, een van huis uit protestants geestelijk verzorger, en