Perspectief 2019-46

2019-46 67 Kohelets lessen in levenskunst Drs. Barbara Zwaan Sommige mensen blijven je bij. Zo ook mevrouw Dijkstra 1 . Gedu- rende een jaar begeleidde ik haar als geestelijk verzorger in het verpleeghuis waarin ze noodgedwongen was opgenomen. Van het begin af aan had ze een uitgesproken doodswens. Het was allemaal wel mooi geweest, haar leven; ze was er klaar mee. Mooi was het overigens lang niet altijd. Ze had veel moeten verduren, onder an- dere het verlies van een dochter. Soms, als ze over haar sprak, blikte ze een beetje omhoog en sloot haar ogen. Met de verhalen kwa- men ook de tranen. Op zo’n moment leek ze mij vergeten te zijn, terug als ze was in de tijd. 1. Alles heeft zijn tijd Tijd was ook het thema van mevrouw Dijkstra’s favoriete tekst, Prediker 3, 1-8. ‘Alles heeft zijn tijd’ was haar lijfgedicht. Met de jaren kroop het steeds verder onder haar huid, totdat ze het als het ware zelf werd: Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te rooien. Er is een tijd om te doden en een tijd om te helen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.