Perspectief 2019-45

Perspectief 36 Nieuwe balans tussen gemeenschap en andersheid gemeenschappelijke wortels! Dat kan ons helpen een nieuw zicht te vinden op ons eigen- lijke mens-zijn. De leer van de drie-eenheid bijvoorbeeld. Zizioulas biedt ons de Triniteit aan als een soort model: de God van de Bijbel is volmaakt één en toch drie personen. Het beweeglijke rela- tionele trinitarische leven van God in Vader, zoon en Heilige Geest laat zien, dat God niet in beton is gegoten, maar zelf ook liefde en communicatie nodig heeft en is. De Kerk mag dan een weerspiegeling zijn van die goddelijke relationele trinitarische ge- meenschap en tegelijkertijd van die goddelijke trinitarische verscheidenheid (de éne God in drie personen). Anders gezegd: in God is wel differentiatie, maar geen gespletenheid. Is verscheidenheid positief, gespletenheid daarentegen is negatief, zoals Maximus Confessor (580–662) had gezegd. Dat geldt volgens Zizioulas voor de Goddelijk triniteit, maar ook voor de menselijke koinonia. En dat is eigenlijk een heel mooie gedachte, ook voor de kerk, vindt u niet? Eenheid in verscheidenheid is goed, maar scheuring is zonde. Gemeen- schap (koinonia) is belangrijk, maar het is niet allemaal één pot nat! Er valt veel meer te zeggen over Zizioulas en hoe hij teruggrijpt op de kerkvaders uit de vierde eeuw. Ik stip nog twee punten kort aan. De schepping van de mens als soevereine daad van Gods liefde. En het feit dat een gevallen mens leeft en op weg is naar de dag van de opstanding. Ik denk daarbij daarbij dan zelf aan Joh. 3:16: “Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat hij zijn eniggeboren zoon gegeven heeft, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” 5 Voeg daarbij de bevestiging die de sacramenten, doop en eucharistie, de gelovige kunnen geven. Ik denk dat er nog een studiemiddag voor nodig is om de reikwijdte van zijn theologie voor ons hanteerbaar te maken. Maar het begint met het lezen van dit boek. Ik ga het ter hand nemen en ik hoop dat het zijn weg vindt in oecumenisch Nederland en ons aanzet tot gemeenschap ondanks, in en misschien toch ook wel dankzij andersheid. Laten we die gemeenschap niet alleen zoeken, maar vooral ook vieren!