Perspectief 2019-43

Perspectief 64 De gaven en de vruchten van de Geest in oecumenisch perspectief Het thema van deze ontmoetingsdag is omvattend en veelzijdig. Jos Moons heeft gesp- roken over de relatie tussen Geest en Kerk vanuit het gedachtegoed van het Tweede Vaticaans Concilie; ik wil hier enkele gedachten naar voren brengen over de gaven en de vruchten van de Geest in oecumenisch perspectief. De eerste vraag is: waar moeten we beginnen? - Moet ik proberen de geschiedenis te schetsen van 70 jaar oecumene en op zoek gaan naar de onverwachte openingen waardoor vervreemding en vijandschap tussen christenen en kerken veranderden in verzoening en vriendschap? Daar zijn voorbeelden van te noe- men zoals de opheffing van de wederzijdse banvloek tussen de kerken van Oost en West in 1965 of de overeenstemming over de rechtvaardigingsleer tussen katholieken en luthe- ranen uit 1999 die inmiddels door alle grote kerkelijke tradities die uit de Reformatie zijn voortgekomen wordt gedeeld. Of de jaarlijkse wereldwijde viering van de Gebedsweek voor de Eenheid, één van de meest tastbare tekenen van christelijke eenheid en verbon- denheid. [Of de reizen van paus Franciscus naar Lund in 2016 vanwege het herdenkingsjaar van de Reformatie en naar Geneve in 2018 vanwege het jubileum van de Wereldraad. Stappen naar elkaar die, mogen we dat zeggen, geleid werden door de Heilige Geest?] - Of moet ik op zoek naar inspirerende voorbeelden van mensen die door hun authentiek christelijk leven, persoonlijke bekering en gebed geleefd hebben voor verzoening en vrede tussen kerken en godsdiensten. Samen kunnen we zeker een lange lijst van oecumenische getuigen samenstellen. Willem Visser ’t Hooft heb ik al genoemd. Zelf denk ik aan de priester Paul Couturier (1881-1953), de monnik Lambert Beaudoin (1873-1960), frère Ro- ger Schütz (1915-2005), kardinaal Johannes Willebrands (1909-2006), Chiara Lubich (1920- 2008) en zr. Minke de Vries (1929-2013). [U zult ongetwijfeld andere namen kunnen noe- men, ook onder de levenden. Een bewijs van vitaliteit en geestkracht van de oecumenische beweging vanaf het einde van de 19 e eeuw tot in onze dagen.] Nee, ik probeer vandaag een andere weg te gaan, in lijn met de aankondiging van deze middag en de geschiedenis even te laten voor wat hij is. De vragen op de flyer van deze bijeenkomst luiden: “De Kerken en geloofsgemeenschappen staan in onze tijd voor grote uitdagingen. Tijden van verandering vragen om vernieuwing. Maar welke wegen in te slaan? Geven we de Geest de ruimte?”