Perspectief 2017-38

Perspectie 62 Geert van Dartel oecumenische dialogen convergeren hierin dat zij de sacramenten beschrijven als zichtbare tekens waardoor de genade van God door de heilige Geest in de Kerk wordt gegeven’ (ARCIC) of ‘als voertuigen van de unieke genade van Christus, die uiteindelijk alleen door Christus wordt bemiddeld.’ (Gereformeerd) De formulering van de gereformeerd-katholieke dialoog is zuiniger dan die uit de anglicaans-katholieke dialoog. En dat werkt terdege door in de bereikte overeenstemming ten aanzien van de Eucharistie. Op vijf punten wordt in de dialogen naar overeenstemming gestreefd: - De centrale plaats van de eucharistie in het leven van de Kerk - De eucharistie als gedachtenis en offer - De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie - De epiclese, de aanroeping van de heilige Geest over de gaven van boord en wijn - De gewijde bedienaar van de Eucharistie Het overzicht leidt tot de conclusie dat er ten aanzien van de Eucharistie met de Anglicaanse gemeenschap substantiële overeenstemming is bereikt die tot herstel van kerkgemeenschap zou kunnen leiden. Na de toelating van vrouwen tot het gewijde ambt werd de ratificering van deze gevonden overeenstemming voor onbepaalde tijd opgeschort. Toch blijven anglicanen en katholieken elkaar op het hoogste niveau zoeken. De dialogen met lutheranen, methodisten en gereformeerden hebben helaas nog niet tot die vergaande overeenstemming geleid hoewel ook in deze dialogen een grote toenadering in de opvatting van Eucharistie/Avondmaal is gevonden. Ik citeer uit de katholiek-gereformeerde dialoog: ‘De eucharistie is een bron en een criterium voor de vernieuwing van de Kerk. De vernieuwing van de Kerk betekent voortdurend een aansporing tot kerkelijke eenheid. Tegelijk vereist en bezielt de eucharistie het besef van de Kerk dat zij geroepen is het Evangelie aan de hele wereld te brengen door het goede nieuws van Gods heil te verkondigen en door in haar daden het werk van de verzoening