Perspectief 2017-38

2017-38 Uit de zijde van de Heer 57 Reag eer tot de staatsmacht en het persoonlijke, innerlijk beleefde geloof zonder dogma’s en confessies de toetssteen wordt voor de ware christelijke gemeente. En in die ontwikkeling gebeurt er natuurlijk het een en ander met de opvatting van het ambt en de sacramenten van doop en eucharistie. Uit de radicale reformatie en opwekkingsbewegingen die daar in de loop ter tijd op gevolgd zijn, zijn weer nieuwe vormen van kerkelijke gemeenschappen gegroeid. In de contacten met baptisten en pinksterchristenen heb ik de afgelopen jaren ontdekt hoe veel betekenis er in die gemeenschappen aan wordt gehecht dat mensen persoonlijk tot geloof komen voordat zij gedoopt worden. Het persoonlijk tot geloof komen vind ik ook heel belangrijk, maar moet dat betekenen dat de kinderdoop geen doop zou zijn? Deze vraag brengt ons bij de thema’s die ik vanavond mag inleiden: hoe ver zijn we in de oecumenische toenadering weer tot elkaar gekomen als het gaat over Doop en Eucharistie? Voor ik daar echt op in ga, neem ik toch nog even een aanloop om de context wat verder in te kleuren. Kinderen van de oecumenische beweging We mogen ons gelukkig prijzen dat we niet alleen kinderen zijn van Reformatie en Contra- Reformatie, maar ook van de oecumenische beweging, zij het pas van de 2 e , 3 e of 4 e generatie. Het bijzondere van de oecumenische beweging is, dat het binnen een tijdspanne van zo’n 75 jaar gelukt is oude kloven en scherpe tegenstellingen in de leeropvattingen niet alleen te relativeren maar deels ook te boven te komen. Dit was absoluut geen gemakkelijke weg. En de weg die voor ons ligt is dat ook niet. Het vergde en vergt moed, inzet, trouw, geestkracht en een groot geloof om stappen naar elkaar te zetten en op weg te gaan naar herstel van kerkgemeenschap. Ik hoop dat u allemaal een beeld op het netvlies hebt van een oecumenische opening of doorbraak waardoor verhoudingen blijvend veranderden en een nieuw begin gemaakt kon worden. Sommigen van u zullen nu spontaan aan de geslaagde Kerkendag in Harlingen in oktober 2016 denken. Voor anderen zal het nog steeds paus Johannes XXIII zijn die de moed had kort na zijn uitverkiezing tot paus een nieuw concilie af te kondigen. Internationaal waren de ontmoeting van paus Paulus VI en patriarch Athenagoras in