Perspectief 2014-23

Perspectief Prof. dr. Wim François & Prof. dr. Violet Soen 30 ingesteld en werd geëist dat vrouwen hun geloften vrijwillig (en niet onder druk van hun familie) aflegden. Wanneer dan het bericht kwam dat paus Pius IV ernstig ziek was en het concilie dus op heel korte termijn moest worden afgesloten, haastte de reeds genoemde Giovanni Mo- rone zich om nog een aantal decreten aangenomen te krijgen. Onder aansturen van De Guise en onder de categorie van ‘hervorming’ en niet ‘doctrine, werd het decreet goed- gekeurd over het vagevuur en de aflaten, waarin (op een onhistorische wijze) werd gesteld dat ze sinds de oude Kerk in voege waren. Er was ook een decreet over voedsel- en vas- tenvoorschriften en kerkelijke feestdagen, en een belangrijk decreet over de verering van de heiligen, hun relieken, en van heilige afbeeldingen. Afbeeldingen werden niet enkel legitiem verklaard maar ook als nuttig voor onderricht en devotie. Dit laatste was erg be- langrijk voor Frankrijk waar verschillende iconoclastische bewegingen waren geweest; ook O’Malley toont dat Charles de Guise één van de belangrijkste architecten van dit decreet was. In een marathonsessie van twee dagen, op 3 en 4 december 1563, keurden de Con- cilievaders deze en nog andere decreten goed. Aangezien de commissie die aan de Index werkte, nog niet klaar was, gaf ze haar voorbe- reidend werk door aan de paus aan wie gevraagd werd de Index van 1556 te herzien. In hetzelfde decreet werd aan de paus verder gevraagd een catechismus, missaal en brevier uit te vaardigen. Ook in dat geval waren voorbereidende commissies bezig sinds de zomer van 1563. Verder werd aan de prinsen gevraagd om het onderhoud van de decreten af te dwingen. Een verdere interpretatie ervan kwam, indien nodig, aan de paus toe, die even- tueel deskundigen kon raadplegen. Toen de bisschoppen in Trente op 4 december 1563 het Concilie op plechtige wijze afslo- ten, hechtten zij nog eens hun goedkeuring aan alle decreten die waren afgekondigd, en vroegen de paus op zijn beurt deze decreten te bevestigen. Paus Pius IV aarzelde niet om de decreten van het Concilie van Trente te bevestigen via Benedictus Deus . Tot 1870 werd in de Katholieke Kerk geen nieuw algemeen en oecumenisch concilie bijeengeroepen. Daarmee werden de Tridentijnse decreten maar liefst drie eeuwen lang de hoeksteen van de Katholieke Kerk, al gingen de paus en de curie verder aan de slag met de interpretatie en implementatie ervan.