Perspectief 2013-19

42 als het ware uitgangspunt is voor het universele. ‘Laat ons ‘Adam’ maken…’. 91 ‘Adam’ als meervoud: mensen. ‘Adam’ is man en vrouw tezamen, mens en medemens, maar ook heel het menselijk geslacht, de ‘toledoth ‘Adam’, de geslachten van Adam 92 , de volken altegader. ‘Adam’ is de mens als deel van een geheel, als individu de mensheid vertegenwoordigend, maar ook op individuele wijze deelhebbend aan het mens zijn, aan het menselijk bestaan. Nadat Adam met het benoemen van de dieren naar hun aard hen heeft ‘geïnterpreteerd’ 93 , vraagt de Schepper hem: ‘En jij, hoe heet jij?’. 94 Het is de Eeuwige, die met deze vraag in ons het bewustzijn heeft gewekt mens te zijn met een eigen naam, dat wil zeggen met individualiteit, persoonlijkheid. De onafscheidelijkheid van individueel en universeel in het mens-zijn wordt bekrachtigd in Jezus als de ‘nieuwe Adam’. 95 Het apostolisch getuigenis betrekt bovendien in het Christus-geheimenis 96 het alles omvattende van een schepping in verwachting van haar verheerlijking. 97 Enkele pertinente vragen Groots was de middeleeuwse conceptie van katholiciteit. Maar ze behoorde tot een cultuur met een voorwetenschappelijk wereldbeeld. Zoiets is in het licht van de moderne weten- schap een fraaie poëtische illusie. Maar nu de bijbelse katholiciteit, zoals deze in enkele markante voorbeelden is geschetst. Hebben we ook hier te maken met een illusie, gekoesterd in een verleden dat temporeel en cultureel nog veel verder van ons is verwijderd dan de westerse Middeleeuwen? Over apocalyptische uitspraken in de Bijbel zullen onze secularistische tijdgenoten meewarig de schouders ophalen. Onwaarschijnlijk is dat in multiculti-kringen buiten synagoge en kerk belangstelling bestaat voor eschatologische aspecten aan de bijbelse verkondiging. Binnen de kerken zullen velen moeten erkennen dat de wereld daarbuiten hun denken, gevoelen en geloven beïnvloedt, misschien meer dan ze zich bewust zijn. Zullen zij zich, desondanks, in hun geloof betrokken blijven weten bij wat kan worden gerekend tot de kern van de bijbelse toekomstverwachting? In aanmerking komen de profetieën van heil voor Israël en de volken, de verlossing van een schepping in barensnood, het hopen op en verwachten van wat in het Paasevangelie wordt toegezegd, het uitzien naar een wereld waarin gerechtigheid en vrede zullen heersen. Als nu dit geloven in de bijbelse toekomstverwachting wankelt door aanvechting of kwijnt door geestelijke dorheid, zou dan niet de tijd zijn aangebroken om versterking in het geloven te zoeken in een volhardend deelnemen aan de eredienst? Op zoek naar een geïnspireerde en inspirerende liturgie, een viering waarin men zich opgenomen weet in het deel hebben aan de heilsgeheimen, waarin men al biddend en zingend met de vierende gemeente wordt meegevoerd in hopen en verwachten van wat profeten en apostelen ons voor ogen stellen: een bijbelse katholiciteit. In onze huidige samenleving is ‘religie’ vooralsnog een ‘hot item’ . Christenen behoren erop voorbereid te zijn om bij ontmoetingen met secularistische of multireligieuze kringen naar hun geloof te worden bevraagd. Het is te hopen dat ze dan niet op een apologetische of evangelisatorische tour gaan, maar vóór alles proberen zich te verplaatsen in de levens- en wereldbeschouwing van de ander en ontvankelijk te zijn voor de existentiële levensvragen van hun gesprekspartner. Pas dan zal het mogelijk zijn om iets kwijt te kunnen van de hoopvolle vergezichten die een bijbelse katholiciteit opent. 91 Genesis 1, 26 92 Genesis 5, 1 93 Pesigt Rabbati XIV 10, op Genesis 2, 20 94 Bemidbar Rabbah XIX 3 95 1 Korinte 15, 22. 45 96 Kolossenzen 1, 25-26; 2, 2; 4, 3 97 Johannes; Kolossenzen 1, 15. 20; Hebreeën 1, 2-3; Openbaring 1, 18; 21, 5