Perspectief 2013-19

36 door de verkondiging en de daaraan verbonden sacramenten. Daar hoort nu de trits Schrift, credo en episkopè bij. Die zijn nodig, hoewel niet heilsnoodzakelijk. Maar zonder deze drie raakt Christus uit het zicht. Want er is de zuigkracht om over te schakelen op iets anders. Zonder deze drie drijven we gemakkelijk af van de daad van God, de offerdaad van Christus, en houden we een idee over waarmee we zelf aan de haal gaan. De eenheid van Christus is ons allen vreemd en daarom zijn er ook wel krachtige middelen nodig, die met deze drie zijn gegeven. Waar ze ontbreken dreigen we van Christus af te vallen en daarmee de eenheid te verliezen. Zoals gezegd, om de katholiciteit van de kerk, die ze heeft in Christus, te verwoorden komen woorden als overal, altijd en allen als hulpwoorden naar voren. Ze zijn niet sacrosanct, maar ze helpen om het blijven in Christus te benoemen en te beleven. Overal, want Christus is een lokale legende. Altijd, want Christus is geen tijdsverschijnsel. Allen, want Christus is geen groepsidool. We moeten oppassen met deze woorden zelf meer te willen doen dan ze hulplijnen te laten zijn. God zal zelf voor zijn kerk zorgen. Christus werkt door op vaak wonderlijke wijze. Deze woorden zijn er niet voor om door een commissie te worden bewaakt , ze waaien mee in de vliegende vaandels van het evangelie van Christus. We zijn geen globalisten, traditionalisten of universalisten, we zijn christenen. Maar toch: ze zijn signalen die we serieus moeten nemen. Overal Geen lokale legende. Wie over Christus spreekt, zal groot moeten leren denken. God heeft Christus bestemd voor de hele wereld. De kerk is ook verspreid over de hele wereld. Ze is lokaal, zeker, maar ze zweeft niet. Vanwege haar verbondenheid met Christus is ze verbonden met het wereldwijde lichaam van Christus. Als God alles onder één Hoofd bijeenbrengt kunnen de leden niet net doen alsof ze lokaal het lichaam zijn. In dat opzicht is de kerk katholiek en dient ze katholiek te zijn. Concreet betekent dit, dat ze voor wat betreft haar kerkelijk leven zich niet kan opsluiten in zichzelf. Christus is wel déze Christus die hier en nu wordt beleden, maar Hij valt niet op te eisen door één kerk en dus ook niet door één kerkgenootschap. Ik vind dat de Protestantse Kerk als ‘gestalte van de ene heilige apostolische en katholieke of algemene christelijke Kerk’ krachtens haar eigen kerkorde niet anders kan dan zich open te stellen voor andere kerken en christenen. Het gaat niet om de Protestantse Kerk, het gaat om de Kerk. Die zijn we niet alleen. Wat ons betreft zitten we morgen om de tafel met de kerken die als afsplitsingen van de voorlopers van de Protestantse Kerk kunnen worden beschouwd om tot kerkelijke eenheid te komen. Ik hoop dat de Protestantse Kerk in haar huidige vorm niet heel ver de 21 e eeuw in zal komen. Waar bewegingen ontstaan die het onderlinge geloofsgesprek willen bevorderen, willen we hier actief aan bijdragen. Daarom ben ik blij met de oprichting van het Nederlands Christelijk Forum. Naast de Raad van Kerken kan dit een belangrijke rol spelen in kerkelijk Nederland. Overal wil zeggen dat we niet provinciaal moeten zijn. We voelen ons ruim denkende verlichtingschristenen en isoleren ons van de wereldkerk. We willen best onze lokale christelijke waarden uitdragen naar verre landen, maar sluiten ons af voor de stem van de kerk van verre landen. Zeker wanneer die in Pinkstertaal spreekt of wanneer ze dichtbij komt in de gestalte van migrantenkerken. Het is niet geloofwaardig wanneer we het ‘overal’ belijden en ons intussen, misschien wel op grond van min of meer hoogkerkelijke sympathieën, afsluiten voor een kwart van de christenheid.