Perspectief 2011-13

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 13, september2011 36 die nog minder vanuit institutionele kaders denken dan bijvoorbeeld een belangrijke oecumenische partner als de Protestantse Kerk in Nederland. Het theologisch gesprek over Kerk, ambt en sacrament, met name ook het sacrament van de eucharistie, moet echter doorgaan. Verdieping Naast verbreding van de oecumenische contacten wil ik ook pleiten voor verdieping. De dialogen, zo stelt kardinaal Kasper, hebben een fundamenteel gemeenschappelijk verstaan van het evangelie laten zien en een gemeenschappelijk belijden van de drie-ene God. Het is belangrijk om deze fundamentele gemeenschap in geloof rond Gods menswording in Christus en de Triniteit te onderstrepen. Maar tegelijkertijd bestaat er een crisis in het Godsgeloof, die reikt tot in het hart van onze parochies en kerkelijke gemeenten. Alle grote vragen van de Verlichting zijn gedemocratiseerd. In zijn boek Een seculiere tijd stelt de Canadese filosoof Charles Taylor dat het geloof in God voor de mensen van vandaag niet meer dan een optie vormt. De kern van ons gemeenschappelijk belijden rond incarnatie en triniteit staat onder druk. Veel kerkmensen zijn religieuze humanisten geworden. Daarom wil ik een pleidooi houden voor samen leren. Op het terrein van geloofscommunicatie en catechese is er oecumenisch nog een wereld te winnen. Mijn pleidooi voor het samen leren rondom een open Bijbel is ook helemaal in lijn met het denken van kardinaal Kasper in zijn Handboek voor spirituele oecumene . We staan allemaal voor dezelfde vragen. Waar ging het de eerste christenen om? Waar zou het ons dus om moeten gaan? Hoe kunnen we de Godsvraag ter sprake brengen? In tijden van crisis is het goed terug te keren naar de bronnen van het geloof. Naast samen leren pleit ik ook voor samen dienen. Het belang van oecumenische diaconie is groot en ook daar is nog een wereld te winnen. Parochiële caritasinstellingen en diaconieën zouden nog veel meer de handen ineen moeten slaan. Ik denk hier aan de armoederapporten die met name vanuit de kerken zijn samengesteld. Ze tonen een blijvende zorg voor de armen in eigen land. Christenen zijn ook geroepen tot een ecologische inzet. Deze wereld is immers als schepping eigendom van God. En nog steeds staan de complexe vragen rond oorlog en vrede op onze oecumenische agenda. Als christenen zijn we geroepen om elkaar te ontmoeten en van elkaar te leren. We zijn geroepen tot voortdurende vernieuwing. Door de heilzame werking van Gods Geest is de Kerk geroepen tot voortdurende bekering en zuivering: Ecclesia semper purificanda . Gods Geest zet ons aan met enthousiasme op de oecumenische weg voort te gaan.