Perspectief 2011-11

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 11, maart 2011 42 vraag of het huwelijk onder gedoopten zonder voldoende geloof wel een sacrament is. 115 Maar anderzijds noemt men het huwelijk ook het sacrament van de liefde. Bij dit sacrament hoort minder het engagement van de geloofsbelijdenis, dan de oprechte belofte van liefde als wederzijdse voltooide zelfgave. Dat doet een Franse theoloog, enigszins in een boutade, stellen: Zeg mij welk huwelijk je wilt, en ik zal zeggen of je (al dan niet anoniem…) christen bent! 116 Het huwelijk toont God die liefde is ook buiten het geloof om, en daarom draagt het als enige sacrament de eretitel ‘icoon’: beeld dat reeds in de schepping de onzichtbare God zelf aanwezig stelt. Het huwelijk wordt daarom ook sacrament vanuit de schepping genoemd, of ‘natuurlijk sacrament’. De joden zeggen dat het huwelijk de hoogste openbaring van God is, zelfs ook voor de heidenen. Christenen hebben het huwelijk ooit als hun beste exportproduct getypeerd. Als Paulus kan schrijven: “Vanaf de schepping van de wereld wordt zijn onzichtbaar wezen door de rede in zijn werken aanschouwd, zijn eeuwige macht namelijk en zijn godheid” (Rom. 1, 20), dan is het huwelijk het werk bij uitstek waarin Gods wezen kan worden aanschouwd. Het levenslange en monogame huwelijk blijft ook onze laatmoderne tijdgenoten fascineren, al wordt het door hen vaak niet haalbaar geacht. Ik wil het huwelijk daarom beschouwen als een missionair sacrament in centripetale zin: gefascineerd door het natuurlijke sacrament dat het menselijk huwelijk is, kunnen onze tijdgenoten de diepte van het mysterie van de liefde proeven, waar God zichzelf geeft. Kortom: naast het geloof mogen we ook de liefde niet vergeten die, daar waar ze sacramenteel wordt, mensen kan initiëren in het christendom. 115 Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, La pastorale des divorcés remariés . Rome, 1998 (inleiding door kardinaal Joseph Ratzinger II,7); geciteerd in: X. Lacroix, Face au divorce. In: X. Lacroix (ed.), Oser dire le mariage indissoluble . Paris, 2001, bladz. 208-209 116 Vgl. C. Bonnet, De l’amour créateur à l’amour sauveur. In: L.-M. Chauvet (dir.), Le sacrement de mariage entre hier et demain (Collection Vivre, croire, célébrer). Paris, 2003, bladz.218. Hij besluit een langere reflectie over dit thema als volgt: “On rêve de mission, de sortir de l’Eglise pour aller à la rencontre des non-croyants ou des mal croyants alors qu’on a encore la chance, en France, que les peu croyants ou mal croyants viennent d’euxmême à la rencontre de l’Eglise pour qu’elle les marie. La première question à leur poser n’est pas ‘Croyez vous en Jésus Christ?’ mais ‘Quel mariage avez-vous envie de faire ?’ Et s’ils répondent qu’ils viennent là pour s’engager à s’aimer pour toujours, s’ils sont prêts à découvrir tout ce que cela veut dire, s’ils sont décidés à mettre en place dans leur vie de couple tout ce qui est nécessaire pour le vivre, l’Evangile est en marche. La préparation au mariage est un sacrement missionnaire.“