GEMEENSCHAPPELIJKE BESCHOUWING VAN DE GESCHIEDENIS 37 De Katholiek Kerk zag dus af van elk verlangen om een dominante positie te willen innemen in de samenleving of erkend te worden als staatskerk.27 In de daarop volgende decennia verdedigde de Katholieke Kerk met kracht het beginsel van godsdienstvrijheid en van de scheiding van kerk en staat. In zijn Encycliek Centesimus annus (1991) verklaarde paus Johannes Paulus II dat godsdienstvrijheid “bron en samenvatting” is van de andere mensenrechten. Vervolgens daagt het document ‘Herinnering en verzoening’ van de Internationale Theologische Commissie uit 1999 ons uit, de geschiedenis van de Kerk te bestuderen en de fouten uit het verleden te erkennen, om daardoor herinneringen gemakkelijker met elkaar te kunnen verzoenen en wonden te kunnen genezen. 57 Onze beide tradities betreuren bepaalde aspecten van het Constantijns tijdperk, maar we erkennen ook dat sommige ontwikkelingen uit de vierde en vijfde eeuw hun oorsprong vonden in de vroege geschiedenis van de Kerk en legitiem in het verlengde daarvan lagen. Doopsgezinden hebben een zeer negatieve opvatting over de Constantijnse wending. Katholieken hebben een sterk besef van continuïteit van de Kerk tijdens die periode en door de eeuwen heen. Maar beiden erkennen wij ook dat voorbije tijden heel anders zijn dan onze tijd, en dat wij voorzichtig moeten zijn wanneer wij historische gebeurtenissen naar moderne maatstaven willen beoordelen. TERREINEN VOOR NADERE STUDIE 58 Wij zijn het erover eens dat wij, door samen de bronnen van de vroege Kerk te lezen, manieren ontdekken om sommige stereotypen die we over elkaar hadden te boven te komen. De ressourcement (terugkeer naar de bronnen) waarmee de Katholieke 27 Vgl. Gaudium et spes, 76 dat zegt: “De Kerk, die, op grond van eigen taak en bevoegdheid, op geen enkele wijze met een staat wordt vereenzelvigd noch aan enig politiek systeem is gebonden …. De staat en de Kerk zijn op eigen terrein onafhankelijk van elkaar en autonoom.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=