Zand en Stenen

Palmzondag: Spotprent Iemand wendt zich af, bekijkt de uitverkoop. Een ander roept: “Ga terug naar het land van je vader!” Een meute honden, geschreven, op mij los gelaten. Ik wend me niet af, wend mijn gezicht niet af. Naakt getekend, ontdaan van waardigheid, gegeseld met spotprenten, een ezel aan het kruis. Ik wend me niet af, wend mijn gezicht niet af. Ik ben geen mens meer. Mijn naam met nieuws van gisteren tussen het afval op straat. Ik verzet me niet, wend me niet af, wend mijn gezicht niet af.