Onze Vader - Vader van allen

1 Inleiding Aanleiding voor dit oecumenisch geloofsgesprek ‘Onze Vader, Vader van allen’ is de nieuwe vertaling van het Onze Vader die vanaf de Eerste Zondag van de Advent, 27 november 2016, in de liturgie van de R.K. Kerk zal worden gebeden. Zoals in de nieuwe vertaling is gezocht naar een goede, gemeenschappelijke verwoording voor Nederland en Vlaanderen, zo ook zoeken christenen van verschillende kerken elkaar in gemeenschappelijke vertalingen. Het verlangen om het Onze Vader gezamenlijk te kunnen bidden, laat de oecumenische betekenis van dit gebed zien. Bovendien leren we in dit gebed God kennen als een Vader van allen. Ook om deze reden kan de tekst van het Onze Vader uitstekend functioneren in een oecumenische ontmoeting. In elke kerk heeft dit gebed een centrale plaats in de liturgie en in het persoonlijk gebed. Vanuit deze oecumenische betekenis willen we ons verstaan van het Onze Vader verdiepen. We gebruiken daarvoor de commentaren van de kerkvaders: Tertullianus van Carthago, Cyprianus van Carthago, Cyrillus van Jeruzalem en Augustinus van Hippo. De geciteerde Kerkvaders zijn theologen uit de tijd dat de Kerk nog ongedeeld was. De commentaren van de Kerkvaders zijn mede daardoor een uitstekende opstap voor een oecumenisch gesprek. "Ik noem u Vader omdat ik uw kind ben. Ik noem u Vader omdat ik geloof dat u van mij houdt en omdat ik al mijn vertrouwen in u stel. Veel in uw schepping is mij duister, er zijn bittere raadsels waar ik geen weg mee weet. Toch zijn voor mij de tekenen van uw liefdevolle aanwezigheid sterker dan de tekenen van uw ten hemel schreiende verborgenheid. Daarom blijf ik u Vader noemen. Tegelijk voel ik mij klein en nietig gemeten aan uw majesteit. Gij zijt dan wel een Vader, maar dan toch een Vader in het verborgene, en Vader die in de hemelen is. Ik besef ook dat u niet alleen mijn Vader bent, rnaar ook de Vader van mijn broeders en zusters op aarde." Nico ter Linden , Het verhaal gaat.. 2, Balans, 1998