Basis HTML versie
6
Yeraz, een jonge meid van 26, heeft sinds twee maanden een
voorlopige verblijfsvergunning. Ze wacht nu met haar ouders
van in de zeventig op een woning. De familie behoorde tot de
Armeens-apostolische Kerk in Irak. Tot ze een woning krijgen
aangeboden ergens in het land verblijven ze in een
asielzoekerscentrum (AZC). Daar wonen 300 à 350 mensen
met vijf personen per caravan met slechts drie kamers.
“Er komt een dag dat je Mijn naam zult
verloochenen”
Khatchkar aan de rand
van de weg in Armenië.
Foto: KVvO.
Toen Yeraz twee jaar geleden
naar Nederland kwam, vlucht-
te ze voor pesterijen van mos-
lims in Irak. Los van het pro-
bleem dat een familie met de
regering kan hebben, kunnen
christenen als bevolkingsgroep
problemen ondervinden van
individuele moslims of groe-
pen moslims. Yeraz vertelt dat
ze veertien was, slim en het
enige christelijke meisje in
haar klas, maar ze haalde altijd
slechtere punten dan haar
klasgenootjes, zelfs als haar
antwoorden beter waren. De
aap kwam uit de mouw toen de
lerares zei dat ze niet over zou
gaan als ze geen moslima zou
worden. Yeraz ging naar een
andere school.
Reclamecampagne islam
Ze vertelt: “In 1990 voelde
Saddam dat zijn positie zwak-
ker werd. Daarom ging hij
meer nadruk leggen op het isla-
mitische geloof. Onder andere
in televisiecampagnes.” Yeraz
concludeert: “Het is de makke-
lijkste manier om met de
hoofden van de mensen te
spelen.”
Christenen kregen het vanaf
die tijd steeds moeilijker.
Yeraz vertelt dat moslims in
Basra christenen wilden dwin-
gen om een hoofddoek te
dragen op straat. “Daar was
helemaal geen wet voor, maar
Saddam had de steun van de
moslims nodig en trad er niet
tegen op.”
Ze vertelt hoe ze thuis in Bag-
dad elke vrijdagmiddag na het
vrijdaggebed van de moslims
door de luidsprekers op de
moskee hoorde dat een goede
moslim een christen geen hand
geeft. “Wij zouden hun bloed
aan onze handen hebben, een
verwijzing naar oud zeer van
een strijd tussen christenen en
moslims in de begintijd van de
islam.”
Verhuizen
“Steeds meer christenen trok-
ken naar de centrale steden,
Maar daar moet je geld voor
hebben, want het leven in een
stad is duur.” Zelf verhuisde de