Basis HTML versie
4
Pastoraal werk
Naast het doceren aan de
faculteit van het seminarie,
zijn de paters geëngageerd in
allerlei pastoraal werk. Eén
van de paters, een Irakees,
heeft een grote Chaldese
parochie. De paters geven ook
voordrachten voor studiekrin-
gen en jeugdgroepen. Er is een
kring voor Schriftstudie, en
één voor oosterse liturgie en
spiritualiteit, die door heel wat
geïnteresseerde leken wordt
bijgewoond. “Het Instituut
voor Oosters Christendom aan
de Radboud Universiteit van
Nijmegen heeft er zelfs zijn
zegen over gegeven,” vertelt
de Vlaams-Irakese pater.
“Ons voornaamste werk ligt bij
de Chaldese christenen, maar
met grote openheid voor de
andere groepen die we des-
gewenst ook mogen helpen. Zo
ben ik sinds een twintig jaar
werkzaam in de Melkitische
Grieks-katholieke Kerk van
Bagdad, omdat ze geen resi-
dent priester hebben.”
Lange tijd waren de paters ver-
antwoordelijk voor het werk
onder buitenlanders in Irak,
mensen uit westerse en Azia-
tische landen die op enigerlei
in Irak werkten, in de olie-
industrie of in de diplomatie.
De paters verzorgden missen
en godsdienstonderricht in
allerlei Europese talen. “Op dit
ogenblik is er nog een zon-
dagsmis in het Engels. Daar-
buiten wordt de Latijnse ritus
gecelebreerd in het Arabisch.”
Voor een buitenstaander wordt
het een wirwar van ritussen en
liturgische talen, die veel aan-
passingen vragen: “Soms
moesten we een Armeense
priester vervangen en dan
vierden we de Armeense ritus,
maar in het Arabisch,” vertelt
hij. Daarnaast heeft de Sy-
risch-katholieke bisschop de
paters toestemming gegeven
om in die ritus te celebreren
voor jongeren.
De constante in het pastoraal
werk van de pater vormen de
plechtige vieringen op zondag
in de Grieks-katholieke Kerk,
“met nog enkele Griekse zin-
netjes hier en daar.” De kerk
is direct verbonden met het
Melkietische patriarchaat van
Antiochië in Damascus. “De
kinderen uit de buurt krijgen
hier godsdienstonderricht en
we proberen een jongerenwerk
op te zetten. De kerkgemeen-
schap is klein maar gevarieerd.
Er zijn ook Syriërs en Pales-
tijnen onder hen.”
Op dit ogenblik wordt de ver-
woeste kerk heropgebouwd.
De pater vertelt dat de muren
staan en dat de vensters terug
zijn geplaatst. “Maar herstel
van het interieur en de
bijgebouwen zal nog veel tijd
vragen.”
Chaldese gemeenschap
De communiteit heeft in de
loop der jaren nieuwe aanwas
gekregen. Enkele Irakese jon-
gens waren geïnteresseerd.
“Eén ervan is een Chaldese
priester en studeerde in Leu-
ven, twee anderen studeren in
Rome en één in Duitsland. En
hier in Irak hebben we een
communiteit van vijf jonge
mannen die met ons samen-
leven.We proberen zoveel mo-
gelijk een Chaldese gemeen-
schap te vormen.”
“Aangezien we oorspronke-
lijk door de Chaldese patriarch
werden gevraagd, en ons voor-
naamste werk bij deze groep
ligt, zijn we ook als kloos-
tergemeenschap aangenomen
in deze Chaldese katholieke
Kerk.” De pater vertelt dat ze
de eucharistie volgens de ritus
van deze kerk vieren. Dat is de
oude liturgische traditie van
Irak, de zogeheten ‘Oost-
Syrische’ ritus, die de Chal-
dese katholieke Kerk deelt met
haar niet-katholieke zuster-
kerk, de Assy-risch-aposto-
lische Kerk.
De pater vertelt ook dat de
kloostergemeenschap het bre-
vier óf in de taal van de ritus,
het Aramees, óf in het Ara-
bisch, de officiële landstaal
van Irak, bidt.
Christenen in Irak
Pater Mansour al-Mukhallisi
noemt Irak momenteel “een
puinhoop”. “Hoe lang het nog
zal duren voor de wederop-
bouw serieus wordt aangepakt
en dat de omstandigheden
veilig zullen zijn?” vraagt hij
zich af. Er lijkt weinig zeker-
heid omtrent de toekomst.
Hij tekent op dat zich door het
land verschillen aftekenen: “In
Basra en het zuiden schijnen
de sji’ieten te domineren. Er is
onder hen een intelligentsia,
die de christenen genegen is,
maar het gevaar van Iraanse
invloed is groot. Een sji’ieti-
sche samenleving is een
‘versmachting’ van de christe-