Basis HTML versie
22
We staan dicht bij de mensen
en respecteren hun gevoelens.
Zij willen zich verre houden
van de Amerikanen. Ook al
hebben de Amerikanen gepro-
beerd vriendelijk te zijn, toch
worden onze kloosters scherp
in de gaten gehouden en zijn
er bommen op gevallen. DeVS
wilde ons geld geven nadat we
gebombardeerd waren, maar
we hebben ‘nee’ gezegd. We
hebben hun het hoofd geboden
en gezegd dat we hun geld en
hulp niet wilden hebben. We
kunnen niet beschuldigd wor-
den van banden met deAmeri-
kanen, want dan worden we
gedood; dus we nemen hun
aanbod niet aan vanwege de
zaak van onze mensen.
Soms zijn we uitdagers door
onze stilte. En we vechten
tegen de neiging om uit Irak te
vluchten vanwege de ver-
schrikkelijke situatie. We
proberen de christenen aan te
moedigen om te blijven en niet
weg te gaan uit Irak. We
proberen te laten zien dat dit
land van hen is en dat hun
aanwezigheid belangrijk is
voor heel het land. We pro-
beren te getuigen temidden van
het volk en bij hen te blijven.
De goede moslims zijn het
hierover met ons eens. De mos-
lims zeggen: “In onze tuin
(Irak), zijn de christenen de
bloemen.”
Hoe kunnen jullie mensen
vergeven?
“Allereerst, we willen verge-
ven. Terroristen en buitenlan-
ders willen niet vergeven. Wij
hebben deze kracht om te wil-
len vergeven, omdat we van
het leven houden. We hebben
ook geloof in de toekomst,
omdat we een lange
geschiedenis heb-ben. En we
stellen ons vertrouwen op
God”.
Wat zou u willen zeggen tot
ons, die jullie familie zijn?
“We zijn erg dankbaar voor
jullie steun en liefde, zowel
in geestelijke als in financiële
zin. De Dominicaanse Familie
heeft veel voor ons gedaan.
Heel wat onder u hebben ons
kaarten en geschenken ge-
stuurd om ons te helpen in
onze nood. Anderen hebben
ons bezocht. Asjeblieft, blijf
ons op deze manier helpen. We
proberen een open cultuur te
creëren in Irak. Asjeblieft, her-
inner u dat Irakezen rechten
hebben. Probeer onze cultuur
van binnenuit te begrijpen.
Blijf alsjeblieft openstaan voor
ons als volk en leer ons kennen
als mensen. Er is zoveel onwe-
tendheid over Irak en
zijn volk. We proberen
een nieuwe cultuur op te
bouwen op onze scholen
en universiteiten. Irak is
oud, rijk in cultuur en
goed opgeleid. We moe-
ten bepaalde dingen ver-
anderen van ons over-
heidsbeleid en we moeten be-
ginnen van onder af aan”.
Kunnen we jullie bezoeken?
“Jullie zijn zeer welkom op ie-
der ander moment, maar nu
niet. Het is te gevaarlijk voor
jullie én voor ons. Als wester-
lingen worden jullie als bezet-
ters beschouwd en jullie zullen
dan ook worden bedreigd. De
Irakezen zien christenen als
westerlingen die verbonden
zijn met de bezettingstroepen,
en daarom als vijanden”.
Heeft u voor ons dominicanen
enkele woorden tot slot?
“We moeten blijven prediken
als dominicanen. We kunnen
niet anders. In deze wereld
moeten onze waarden verande-
ren. De samenleving moet ver-
anderen. Respect en niet heb-
zucht moet onze wereld rege-
ren. We hebben meer democra-
tieën nodig in onze wereld
waar de leiders luisteren naar
hun mensen en ook aandacht
hebben voor hun protesten. Als
we meer van dit soort demo-
cratieën hadden, dan zouden
we nu misschien getuige zijn
van een totaal andere situatie
in Irak. Kijk wat je daar zelf
aan kunt doen in je eigen thuis-
situatie. Dank u voor deze
gelegenheid om te praten over
mijn land en mijn volk”.
Zuster Margaret (l.) en zuster Hanna (r.).
Zr. Ormond is dominicanes en coör-
dinator van Dominican Sisters Inter-
national. Met dank voor de toestem-
ming voor publicatie. Deze vertaling
van het oorspronkelijk Engelstalige
interview (www.domlife.org/2005/
HannaInterview) is gebaseerd op een
vertaling door p. A.L. Boks o.p.
Zr. Margaret Ormond o.p.