Basis HTML versie
14
man heeft promotie gekregen
op zijn werk na tien jaar trou-
we dienst. Daarvoor dankt ze
God. Zelf heeft ze het Neder-
landse diploma voor kapster
gehaald. Ze willen vooruit.
Niet voor zichzelf, maar om
geld te kunnen blijven sturen
naar familie in Irak.
Zorgen zijn er genoeg. Een broer
is met zijn kinderen gevlucht
naar hun oom in Syrië, waar ze
een kamer hebben gekregen en
wat meubels. “Mijn nichtje
wordt naar school gebracht met
de auto, maar dat is eigenlijk al
te gevaarlijk. Mijn neefje gaat
niet meer naar school, omdat er
geen geld is.” Helda’s broer in
Bagdad is twee keer ontsnapt bij
een bomaanslag. Zijn foto staat
op het bureaublad van de com-
puter. Telkens als er een auto-
bom is ontploft, zit ze met angst
voor familie en bekenden bid-
dend voor de televisie.
Een neef werd slachtoffer van
een afrekening: “Ze belden aan
en zijn moeder deed open. Een
man, die netjes zijn naam
noemde, vertelde dat hij voor
haar zoon kwam. Ze riep hem.
Toen hij naar buiten liep werd
hij doodgeschoten.” Hij werk-
te voor de Amerikanen.
De koningin!
“Het was heerlijk om in Neder-
land te komen en het is heerlijk
om in Nederland te zijn. We
slapen hier goed, omdat we
niet bang hoeven te zijn. Er is
niemand die op onze deur
klopt: jullie moeten bij de
partij gaan. Het is alleen zo
jammer dat mijn moeder hier
niet is.”
Ze gáát ervoor in Nederland.
Toen koningin Beatrix in de
buurt een manege opende,
sprong ze op haar fiets om te
gaan kijken. “Ik ging in
vrijheid,” vertelt
ze, “er was nie-
mand die me zei
dat ik moest gaan
en er was nie-
mand die aan de
deur zou kloppen
als achteraf zou
blijken dat ik niet
was geweest .”
Met haar kinde-
ren worstelde ze zich een
plaatsje naar voren en stond ze
druk te zwaaien met een vlag-
getje. “Er was nauwelijks po-
litie. We stonden vooraan en ze
keek ons zó aan,” zegt ze ter-
wijl ze haar hoofd opzij draait
en een koninklijke glimlach
laat zien.
Eerste lectrice ooit
Ze merkt dat veel mensen niet
weten dat er christenen zijn die
uit het Midden-Oosten komen.
Bij haar vrijwilligerswerk in
de katholieke parochie bij het
asielzoekerscentrum waar de
familie destijds woonde, wei-
gerde ze tijdens de vasten het
koekje bij de koffie. “‘Echt
geen koekje?’ vroeg die me-
vrouw en toen ik vertelde dat
ik vastte, vroeg ze of ik aan de
ramadan deed! Ik zei: ‘Rama-
dan is islamtisch. Ik ben chrís-
ten’.” Ze doet graag vrijwil-
ligerswerk in de kerk. “Zonder
kerk voel ik me als een vis die
uit het water is gehaald.” Ze
was onder andere lectrice in de
katholieke parochie. Daardoor
is ze, vertelt ze, terwijl ze
euforisch met haar arm in de
lucht zwaait, de eerste lectrice
ooit onder de Assyrisch-apos-
tolische christenen. In die kerk
vervullen vrouwen immers
geen rol als lector.
In Bagdad was ze elke avond in
de kerk te vinden. Meteen nadat
ze de katholieke parochiekerk in
haar wijk in Oldenzaal had
ontdekt, schreef ze zich in als lid.
In haar eigen Assyrische Kerk
zingt ze in het koortje en is ze
sinds kort lid van de kerkenraad.
Eens in de twee maanden zijn
er eucharistievieringen van de
parochie waartoe ze behoort.
Daarvoor komt een priester over
uit Rome, Engeland, of de aarts-
bisschop uit Zweden. “Je ont-
moet mensen uit het hele land
en soms zie je ineensmensen die
uit hetzelfde dorp in Irak als jij
komen.” Voor het kerkkoor is
het wel wat lastig repeteren als
mensen zover uit elkaar wonen.
Toekomst
“De christenen zouden best
willen werken voor de Ameri-
Een afbeelding van deAssyrische
vlag staat op het deurkozijn en op de
afzuigkap. Ook de klok in de huis-
kamer is inAssyrische stijl. Uitdruk-
king van het etnische bewustzijn van
deAssyrische christenen.