Basis HTML versie
31
Wout Schonewil le werkt als
stafmedewerker voor de Hervormd
Gereformeerde Jeugdbond, met
name voor het Centrum voor
Catechese, Opvoeding en
Studiecentrum.
In de eerste week van September werd
in Sibiu (Roemenie) de 3
e
Europese
Oecumenische Assemblee gehouden.
Een bijzonder fenomeen omdat op
deze ‘vergadering’ drie belangrijke
hoofdstromingen uit het Christendom
van Europa bij elkaar waren. Namelijk
de RoomsKatholieken, de oosters
Orthodoxen en de Protestanten.
De bijeenkomst heeft zowel
bewondering als vragen opgeroepen.
Voor de een stonden de onderlinge
ontmoetingen centraal, de ander had
moeite met de institutionele structuur
van de bijeenkomst. Beide kunnen
zeggen: deze bijeenkomst was
oecumene op hoog niveau. Kerkleiders
van de genoemde stromingen hebben
elkaar ontmoet en op de laatste
vergaderdag werd een gezamenlijke
slotverklaring op tafel gelegd. Deze
verklaring met daarin 10
aanbevelingen, ofwel de ’10 geboden
van Sibiu’ is een nieuwe stap, een
nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van
de oecumene.
Grote vraag
De grote vraag is: Wat gaan we met de
slotverklaring doen in onze eigen kerk,
de Protestante Kerk in Nederland? Juist
omdat de bijeenkomst ook veel vragen
heeft opgeroepen naar het hoe en wat
van oecumene moeten we misschien
nog wel een andere, een belangrijkere
vraag stellen. Namelijk: hoe geven wij
als kerk vorm aan oecumene in het jaar
2007 en verder? Wat heeft onze kerk
eraan en wat kunnen we leren van een
bijeenkomst als die in Sibiu?
Het is goed als kerken in heel Europa
samenwerken of op zijn minst met
elkaar in gesprek zijn en gaan. Het is
nog beter wanneer we dit in onze eigen
kerk ook kunnen laten zien. Oecumene
heeft de laatste jaren een wat oubollig
karakter gekregen. Het is niet zo
interessant aangezien de grote dingen
zich afspelen op een niveau waar het
gewone kerklid nauwelijks weet van
heeft. En de gemiddelde leeftijd op veel