De Kerk- Op weg naar een gemeenschappelijke visie

B. Groei in de wezenlijke elementen van gemeenschap: geloof, sacramenten en ambt 29 de Vader, de Zoon en de heilige Geest worden christenen verenigd met Christus en met el- kaar in de Kerk van alle plaatsen en tijden. De doop is het betrokken worden in en de viering van het nieuwe leven in Christus en van de participatie in zijn doop, leven, dood en verrijzenis (vgl. Mat. 3,13-17; Rom. 6,3-5). Hij is ‘de wedergeboorte en de vernieuwing door de heilige Geest’ (Tit. 3,5) die gelovigen inlijft in het lichaam van Christus en hen in staat stelt te delen in het rijk van God en het leven van de toekomstige wereld (vgl. Ef. 2,5). De doop houdt in de belijdenis van zonden, de bekering van het hart, vergeving, reiniging en heiliging; hij wijdt de gelovige tot lid van ‘een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie’ (1 Petr. 2,9). Zo is de doop een fundamentele band van eenheid. Sommige kerken zijn van mening dat de gave van de heilige Geest op een bijzondere wijze gegeven wordt in de zal- ving met chrisma of confirmatie [vormsel] die zij beschouwen als een van de initiatiesacra- menten. De algemene consensus inzake de doop heeft sommigen die bij de oecumenische beweging zijn betrokken ertoe gebracht op te roepen tot wederzijdse erkenning van de doop. 36 42. Tussen de doop en de eucharistie bestaat een dynamische band. De gemeen- schap waarin de pas geïnitieerde christen binnentreedt wordt vollediger tot uitdrukking ge- bracht en gevoed in de eucharistie die het geloof van de doop bevestigt en genade geeft voor een trouwe beleving van de roeping als christen. De vooruitgang in consensus inzake de eucharistie die in de oecumenische dialoog is geboekstaafd kan als volgt worden samenge- vat. 37 De maaltijd van de Heer is de viering waarin christenen, verzameld rond zijn tafel, het lichaam en bloed van Christus ontvangen. Hij is verkondiging van het Evangelie, verheerlij- king van God de Vader voor al wat hij heeft tot stand gebracht in schepping, verlossing en heiliging ( doxologia ), gedachtenis van de dood en verrijzenis van Jezus Christus en wat hij eens en voor altijd heeft tot stand gebracht op het kruis ( memoria ) en aanroeping van de heilige Geest om zowel de elementen van brood en wijn als degenen die eraan deelhebben te transformeren ( epiklesis ). Er wordt voorbede gedaan voor de noden van de Kerk en van de wereld, de gemeenschap van de gelovigen wordt opnieuw verdiept als een anticipatie en een voorsmaak van het komend koninkrijk en zij worden gestimuleerd om uit te gaan en te delen in Christus’ zending om het koninkrijk van God in te luiden, ook nu. St. Paulus legt de nadruk 36 Een voorbeeld van zo’n wederzijdse dooperkenning is die welke tot stand kwam tussen elf van de zestien gemeenschappen die lid zijn van de Raad van Christelijke Kerken in Duitsland (29 april 2007), zie www.ekd.de/english/mutual_recognition_of_baptism.html . 37 Deze samenvatting maakt gebruik van ‘II. De betekenis van de eucharistie’ in Doop, eucharistie en ambt , doop § 2-26. Voor de verschillende graden van convergentie tussen anglicanen, lutheranen, methodisten, gere- formeerden en rooms-katholieken zie Kasper, Een rijke oogst , 145-163.