maart 2022 2 • ke Kerken (zie kader op pagina 3) is dat zij in volledige gemeenschap zijn met de paus in Rome maar in liturgie, theologie, gebruiken en wetgeving verschillen van de Latijnse Rooms-katholieke Kerk. Hun bestaan binnen de Catholica is een uitdrukking van eenheid in verscheidenheid, waarop het oecumenisch streven is gericht. De precaire situatie van de Oosterse Katholieke Kerken is een belangrijke zorg van paus Franciscus. Van 5-8 maart 2021 bracht paus Franciscus op uitnodiging van de regering en de Chaldeeuws-katholieke Kerk een historisch bezoek aan Irak. Hij kwam als pelgrim van vrede met een boodschap van verzoening en hoop. Vanuit het vliegveld hield paus Franciscus een speech tot het Iraakse volk die op de televisie werd uitgezonden. Daarin noemde hij Irak de bakermat van beschavingen. Er vonden verschillende ontmoetingen plaats met de president en de premier van het land. In Bagdad bezocht paus Franciscus de Syrisch-katholieke Kathedraal van Onze Lieve Vrouw van Nareg. In 2010 werd er een aanslag gepleegd op deze kerk, waarbij 48 mensen om het leven kwamen. Paus Franciscus vierde de liturgie in de Chaldeeuwse ritus in de Kerk van St. Jozef in Bagdad. Het was de eerste keer dat een paus in de Chaldeeuwse liturgie voorging. Van historische betekenis was ook het bezoek van paus Franciscus op 6 maart 2021 aan de Groot-Ayatolla Ali Al Sistani in Najaf. Samen brachten zij een verklaring uit tegen religieus extremisme. Op diezelfde dag vond een bezoek plaats aan Ur, de geboorteplaats van Abraham, de aartsvader die joden, christenen en moslims verbindt. Paus Franciscus bracht verder korte bezoeken aan Mosul en Karakosh, plaatsen die geteisterd werden door gruweldaden van ISIS. Vanaf 2016 komt het leven weer terug in Mosul en Karakosh en is men bezig met de wederopbouw. Ook de kerken worden weer hersteld. In Karakosh bracht paus Franciscus een 500 jaar oud Aramees gebedenboek terug, dat vanwege ISIS naar Italië was gebracht. De paus sloot zijn reis af met een bezoek aan Erbil in Iraaks Koerdistan. Betekenis voor ons? Vanwege het geweld en de oorlogen zijn veel Oosterse katholieken hun land ontvlucht en verspreid over de wereld. Een aantal van hen heeft in ons land een nieuw thuis gevonden. Net als orthodoxe en oriëntaalse christenen bouwen ze in ons land hun kerkgemeenschap weer op. De Chaldeeuwse parochie Mar Thomas viert de Eucharistie in Amsterdam, Borne, Hoogeveen, Rotterdam, Arnhem en Woudenberg. De Ethiopische en Eritrese katholieke gemeenschap komt samen in Amsterdam. De Syrisch-katholieke parochie beschikt sinds 2014 in Arnhem over een eigen kerk. Deze parochiekerk van H. Johannes de Apostel is een ontmoetingsplaats voor Syrisch-katholieken uit het hele land. Oosterse katholieken brengen specifieke ervaringen mee. Ze zijn gevormd in een andere cultuur, een andere taal en ander politiek bestel. Niet zelden hebben ze veel moeilijkheden moeten doorstaan. Wat mij raakt in de ontmoeting met Oosterse katholieken is dat zij de waarde van hun ritus en traditie goed onderhouden en willen doorgeven aan de volgende generatie. Dat ze vanwege hun achtergrond en ervaring een eigen visie hebben op de (on)mogelijkheden van interreligieuze dialoog. Natuurlijk zijn en blijven ze verbonden met de kerk in hun land van herkomst. Oosterse Katholieken kunnen een verrijking zijn voor de Rooms-katholieke Kerk in Nederland, tenminste als wij ons voor hen willen open stellen en naar hun verhalen willen luisteren. En uiteraard zijn er veel mogelijkheden om de kleine Oosterse Katholieke gemeenschappen in het Libanon, Syrië en Irak in gebed en metterdaad te ondersteunen. Dat is niet meer dan onze christenplicht. £ Paus Franciscus voor de Syrisch-katholieke kerk in Mosul (Irak)
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=