Overeen 2021-47

september 2021 1 • Boodschappers van Vreugde Willibrordzondag 2021 Het woord ‘vreugde’ klinkt tegen- woordig bijna kerkelijk. Ik ben op zoek gegaan naar synoniemen en vond: blijdschap, vrolijkheid, ple- zier, genieten en pret. Het lijken oppervlakkige woorden. In de kerk spreken we immers over de ernsti- ge zaken en daar past een woord als vreugde bij: een vroom woord. Er be- kruipen mij vragen: Worden we nog wel vrolijk van vreugde? Valt er ei- genlijk iets te lachen in onze kerken? Zijn er misschien zelfs predikanten die zó ernstig preken dat kerkgan- gers gaan vermoeden dat Jezus nooit gelachen heeft? Is er voor gelovigen enkel een duurzame, ingetogen en verfijnde vreugde weggelegd? Jawel, er zijn mensen die ‘Boodschap- pers van Vreugde’ willen zijn; die op weg gaan, die de Blijde Boodschap verkondigen en het juk van de ver- kondiging op de schouders nemen. Echter, na enkele jaren wordt het juk zwaarder en zwaarder. Dan wordt het doorzetten, verbeten bijna. Ver- kondiging wordt als een last die je depressief maakt. Maar God, kan dat juk, zoals Jezus zegt, ook zacht zijn; als een lichte last (Matt. 11,30)? Het voorbeeld van Jezus Om die last te verminderen, is het goed dat verkondigers zich realise- ren dat allereerst Jezus, de evangelis- ten en apostelen de boodschappers van vreugde zijn. In steeds weer andere vormen en andere tijden gaan zij ons vooraf. De hele tradi- tie gaat ons vooraf. Maar wat is de boodschap voor vandaag? Welke boodschap bemoedigt, inspireert en maakt blij? Want, een boodschap van vreugde komt pas werkelijk over wanneer niet alleen de boodschap, maar ook de vreugde overslaat. Ik kijk naar mezelf: Ik kan genieten van een mooie liturgie, uit volle borst meezingen tijdens een oecumeni- sche viering, of dansen in een war- me omhelzing tijdens een gezongen vredeswens in Paramaribo. Maar zelfs wanneer ik als predikant oog in oog sta met de woorden Prae- dicamus Christum Crucifixum (Wij verkondigen de gekruisigde Chris- tus, 1 Kor 1,23), blijft mijn opdracht de vreugde te verkondigen. Paulus gelooft daarin, maar de vreugde zal zich ook aan mij moeten openbaren. Anders kan ik geen ‘Boodschapper van Vreugde’ worden. Dat vraagt aandacht, tijd en geduld; steeds weer teksten en ervaringen spiegelen en overdenken. Ik zie Jezus als een aanstekelijke en vrolijke mens; een mens die kan ge- nieten van lekker eten en een goed glas wijn. Een mensenmens die feest viert in de huiskamer van een ach- terstandswijk, of die aan tafel gaat met sjacheraars en prostituees. Dat  Pag 1-2 In het spoor van de heilige Willibrord zijn christenen vandaag geroepen om boodschappers van vreugde te zijn. Diaken Rob van Uden legt uit wat deze opdracht voor hem betekent.  Pag 3 Mirjam Spruit vertelt wat het boek ‘Als God renoveert’ in parochies die missionair willen zijn heeft losgemaakt.  Pag 4-5 Na een dienstverband van bijna 35 jaar gaat drs. Leo van Leijsen met welverdiend pensioen. In dit artikel blikt hij terug op zijn jarenlange betrokkenheid bij de Oosterse Kerken  Pag 6 Koert Baas is baptist en studeert aan de katholieke theologische faculteit. Hij zoekt een weg om de kloof tussen de katholieke en baptistische visie op de Kerk te overbruggen.  Pag 7 Cor Sinnema las de boeiende studie van Henk Bakker over Jezus en schreef een lovende recensie.  Pag 8 Webinar Boodschappers van Vreugde op 15 oktober Jaarvergadering en studie- middag b.g.v. het afscheid van drs. Leo van Leijsen Inhoudsopgave Natuurlijk wil ik een ‘boodschapper van Vreugde’ zijn, maar ik ken ge- noeg mensen die naar de kerk komen, christelijk willen leven, maar die niet de boodschap van de daken willen schreeuwen. De apostel Paulus verkondigt trouwens dat in een kerkgemeenschap ieder zijn taak heeft (1 Kor. 12). Dus, waarom zou iedereen een boodschapper moeten zijn? En... wat is die boodschap? door Rob van Uden S E P T E M B E R 2021