Overeen 2011-26

Ontmoeting en stilte door Elise Woertman 5 • april 2011 30.000 jongeren kwamen tus- sen kerst en Nieuwjaarsdag naar Nederland voor de jaar- lijkse Europese Ontmoeting van Taizé. Ze kwamen vanuit heel Europa, van Zweden tot Albanië, van Spanje tot Oekraïne naar Rotterdam toe, soms na een dagenlange bus- reis voor die ‘Pelgrimage van vertrouwen’. Organisatie Zo’n ‘Pelgrimage van vertrouwen’ heeft heel wat voeten in de aarde, op allerlei terreinen. Voor de jongeren zelf, die erop vertrouwen dat er een slaapplek, eten en een programma zou zijn die dagen. Maar ook voor de orga- nisatie die maandenlang bezig is geweest om deze ontmoeting mogelijk te maken, in samenwerking met Ahoy en met de RET. Vanaf eind september waren enkele broeders uit Taizé, samen met een aantal vrijwilligers in Rotterdam om de ontmoeting voor te bereiden. Want hoe vervoer je zo snel en veilig mogelijk zoveel mensen per openbaar vervoer, en hoe leg je de OV- chipkaart uit? Hoe tover je het Sportpaleis en de hallen van Ahoy (waar tot en met 27 december nog het kerstcircus was) om tot gebedsruim- tes? Hoe vind je eten voor zoveel men- sen? Vanaf oktober was er iedere mid- dag een gebed in de oudkatholieke kerk in Rotterdam. Langzaamaan zag je de aantallen vrijwilligers en belang- stellenden groeien, naarmate de ont- moeting dichterbij kwam. Parochies en gemeente in de wijde omgeving van Rotterdam (Den Haag, Spijkenisse, Breda, oude wetering, Alphen a/d Rijn, Gouda) stelden slaap- plaatsen beschikbaar en zorgden voor het ochtendgebed en gespreksgroe- pen. Op het laatste moment werden er zelfs pendelbussen gehuurd, als de afstand tot de gastkerken eigenlijk te ver was. Vieringen Op 26 december kwamen de eerste 1500 jongeren aan, die ook tijdens de ontmoeting als vrijwilliger wilden meehelpen. Langzaamaan vulde Ahoy zich steeds meer. Leek Ahoy eerst nog een enorm grote ruimte, vanaf 28 de- cember was daar geen sprake meer van, toen de meerderheid van de jon- geren aankwam. Vanaf 7 uur s och- tends arriveerden de bussen, en werd iedereen gastvrij ontvangen op scho- len in Rotterdam, waar ze (per taal) wegwijs werden gemaakt in Rotter- dam en hun gastgezin kregen toege- wezen. ’s Avonds was de viering in het sportpaleis en de grootste hal van Ahoy. De dagen daarna stonden in het ritme van de drie gebedsvieringen, van workshops en Rotterdam (en Ne- derland) verkennen, van gastvrijheid en ontmoeten. Het meest indrukwek- kende voor veel mensen waren de Taizé- vieringen, en met name de mi- nutendurende stilte. Het is een won- derlijke en indringende ervaring om met zoveel mensen echt stil te kun- nen zijn, om je gedachten de vrije loop te kunnen laten, te bidden, din- gen op een rijtje te zetten en je in je eenzaamheid verbonden te weten met zoveel anderen, dat taal en cul- tuur overstijgt. Contact met de stad Ook de medewerkers van Ahoy waren onder de indruk, dat het moge- lijk was om zo ordelijk en vriendelijk met elkaar om te gaan, dat de jonge- ren geduldig in de rij stonden voor hun eten en er zelfs vrijwilligers waren die direct het afval opruimden. De workshops in de mid- dag gaven de gelegen- heid om op bezoek te gaan bij verschillende kerken en plekken van hoop, zoals de Paulus- kerk of de Schotse kerk in Rotterdam. Maar ook om in gesprek te gaan met een broeder van Taizé, een gospel- koor te horen optreden of een gesprek te vol- gen tussen Mgr. Van Luyn en burgemeester Aboutaleb van Rotter- dam over wat goed samenleven is. Oud- jaarsavond stond in het teken van ontmoe- ting en waren de jongeren in de gast- gezinnen. In iedere kerk was er om 23 uur s avonds een gebedswake, met daarna een landenfeest. Jongeren konden daarop iets laten zien van hun eigen cultuur en achtergrond aan de anderen. Nieuwjaarsdag vier- den iedereen mee in de lokale kerk om vervolgens weer huiswaarts te gaan. Inkeer en vernieuwing Ontmoeting en stilte zijn voor mij de kernwoorden van deze Pelgrimage van Vertrouwen: het zoeken in de stil- te en met mensen uit zoveel verschil- lende landen, talen en culturen naar wat goed leven is, naar God. Dat is het meest wezenlijke en tegelijk het meest moeilijke in woorden te vatten. Iedere deelnemer aan die Pelgrimage neemt zijn of haar eigen ervaringen mee naar huis, om daar hopelijk ver- nieuwd en geïnspireerd te leven. Ook voor de diverse kerken in Rotterdam, en in heel Nederland heeft het veel in beweging gezet. Het feit dat zo’n ont- moeting in Nederland mogelijk was, te zien dat er zoveel jongeren zijn die bezig zijn met geloof, met God, met samenleven geeft voor velen een nieuw elan, een nieuwe hoop. Daarom worden er de komende maanden allerlei activiteiten georga- niseerd die dat elan willen voortzet- ten en uitbreiden. Foto: Wiesia Klemens