Overeen 2009-23

3 • oktober 2009 Ken jezelf en wees authentiek door Marrit Bassa en Elise Woertman het triomfalistische en militante katho- licisme van de 19e eeuw. Maar zijn roe- ping tot universele broederschap deed hem de benauwende hokjes van dit ka- tholicisme overstijgen. In een tijd waar- in verkondigd werd dat er buiten de kerk geen heil te vinden is, vertrouwt hij aan een protestantse vriend toe: “Ik ben hier niet om de Toearegs te beke- ren, maar ik tracht ze te begrijpen… Ik ben er zeker van dat de goede God hen die goed en eerlijk leefden in de hemel zal begroeten. U bent protestant, T. is ongelovig, de Toearegs zijn moslim; ik ben ervan overtuigd dat God ons allen zal ontvangen als we het verdienen.” Het is geen toeval dat juist zendelingen en missionarissen belangrijke impulsen hebben gegeven tot de oecumenische beweging. Zij ontdekten in hun om- gang met mensen uit andere culturen en met een ander geloof, dat God ook daar aanwezig is. God is er eerder dan de missionaris of zendeling. Vanuit dit besef kan het niet anders dan dat volge- lingen van Jezus ook over grenzen tus- sen christelijke denominaties heenstap- pen. Gelukkig is de Geest sterker dan de leer. Hij roept ons allen op tot uni- versele broeder- en zusterschap. Het le- ven van Charles de Foucauld kan ons daarover veel leren. Drs. Gerard Moorman is theoloog en secre- taris van het Centraal Missieberaad van de Religieuzen in Nederland (CMBR). Bij het jubileum van het 40 jarig bestaan van de Raad van Kerken in Nederland in 2008 werd aangekon- digd dat de Raad jongerenambas- sadeurs voor de oecumene zou aanstellen. En dat is gebeurd! 15 jongvolwassenen, in de leeftijd van 18-35 jaar, afkomstig uit verschil- lende kerkgenootschappen zijn een jaar lang regelmatig bij elkaar gekomen. D e opdracht was simpel: ontmoet elkaar, wees aanwezig bij oecu- menische activiteiten en schrijf een stuk met elkaar waarin jullie je vi- sie weergeven op jongeren in de kerk en in de oecumene. Onder de bezielen- de leiding van Klaas van der Kamp zijn we zeven keer bij elkaar gekomen en hebben we elkaar ontmoet. Gaandeweg het jaar bleek dat voor ons het meest waardevol en inspirerend te zijn: om el- kaar te ontmoeten, op een open manier uit te wisselen en elkaar te bevragen wat voor ons waardevol is in ons geloof, wat onze inspiratie en motivatie is in de keuzes die we maken, waarom we bij onze diverse kerk horen en wat ons dat geeft. Gedurende het jaar verschoof het accent van praten over oecumene naar het beleven van oecumene. Een van de hoogtepunten daarin was ons geza- menlijk bezoek aan het Syrisch-Ortho- doxe klooster in Glanerbrug. Op 10 juni hebben we met elkaar ons document met de titel “Een nieuwe ge- neratie over geloof en spiritualiteit” ge- presenteerd in een vergadering van de Raad van Kerken. Daarmee kwam voor ons een einde aan het jaar ‘ambassa- deurschap’. Ambassadeur zijn Hoewel het fenomeen ambassadeur- schap iets nieuws was voor de Raad van Kerken, verdient het wat ons be- treft een vervolg. Stelt u het zich eens voor: u zit aan tafel met een prote- stant, een katholiek, een oud-katho- liek en een zevendedagsadventist. En u heeft het over zo ongeveer alles wat u bezighoudt en wat ook maar enigs- zins met geloof of spiritualiteit te ma- ken heeft. Zoiets is uniek. We zouden het vaker moeten doen! Zo’n mogelijk- heid krijg je niet iedere dag, maar wel als ambassadeur. Het is delen wat je denkt, wat je ervaart, je vragen en be- denkingen en je enthousiasme uiten voor een geloof dat al zo lang mensen- levens bepaalt. Dat delen doe je om el- kaar te bemoedigen, maar ook om er zelf door gevormd te worden. Hoewel wij beiden al eerder aan oecumenische conferenties mee mochten doen, was dit opnieuw erg leerzaam. Het is name- lijk heel makkelijk om altijd je eigen mensen op te zoeken; uit je eigen om- geving, je eigen familie en je eigen kerk. Maar het is goed om over gren- zen heen te kijken en mensen te ont- moeten, jonge mensen die hun geloof op soms heel andere wijze verbinden met hun werk, studie of sociale leven dan jijzelf gewend bent. Met de moge- lijkheden die er tegenwoordig zijn via internationale netwerken op het inter- net wordt deze wereld steeds kleiner. Maar tegelijkertijd ook groter, omdat het altijd diverser is dan je denkt en al- tijd groter omdat het hoofd van deze gemeenschap, Christus zelf, ons altijd overstijgt en één maakt. Een nieuwe generatie over geloof en spiritualiteit Bij het lezen van de woorden ‘een nieuwe generatie’ bekruipt ons soms een merkwaardig gevoel. Enerzijds is er herkenning: ja, wij zijn nieuw en willen onze stem graag laten horen. En anderzijds is er vervreemding: nee, wij zijn niet opeens gekomen, we waren er al en staan in de lange traditie van de kerk voor ons en daarbij: hoe lang zijn wij nog nieuw en jong? En juist deze gedachte maakt dat wat de groep am- bassadeurs te vertellen heeft relevant en zinvol. Wat wij signaleren bij ons- zelf en bij leeftijdsgenoten is het zich bewust zijn van de eigen identiteit. Mensen van tussen de 20 en 35 jaar vinden zo langzamerhand hun plek door studie, relaties en sociale contac- ten. Daarin heeft ook het geloof een plaats en wel een heel eigen plaats. Wij vinden het belangrijk dat er authen- tiek gesproken wordt over het eigen geloof. Dit wekt belangstelling en re- spect bij anderen. Het eigen verhaal mag voorop staan. Wij merken dat er Elise Woertman