Overeen 2009-23

Een oecumenische leefwijze voor de ker ken? Marrit Bas a 4 • oktober 2009 Prof. dr. Henk Timmerman en mr. Frans van der Ven, voorzitter en secretaris van de Raad van Kerken in Oegstgeest, startten in 2009 een onderzoeksproject dat de mogelijkheden om een oecumenische cultuur tussen de kerken te ontwikkelen in kaart wil brengen. In een notitie getiteld ‘Een oecumenische leefwijze voor de kerken?’ formuleerden ze de uitgangs- punten voor dit project. Wat heeft u bewogen tot dit initiatief? O fschoon gesteund door alle christelijke kerken in Oegst- geest, voelt onze actieve Raad van Kerken zich niettemin op een ei- land, dat niet echt deel uitmaakt van het vaste land, het eigen leven van die kerkelijke gemeenschappen. Voor onze kerken vervullen we kennelijk een bij- komende functie en zijn geen core-bu- siness, ondanks Christus’ nadrukkelij- ke opdracht om één met elkaar te zijn. Er moet dus meer gebeuren dan discus- sies op het niveau van geleerden en be- stuurders. Er zijn kennelijk voorzienin- gen nodig om de culturen van die gemeenschappen in een oecumeni- sche zin te beïnvloeden. Wat voor voorzieningen zijn dat en hoe zijn die structureel in die gemeenschappen te verankeren? We willen de bezinning daarover op gang brengen. In de notitie schrijft u dat de bestaande oecumenische activiteiten van de ker- ken ‘een aanvulling behoeven in de cul- tuur van iedere kerk’. Wat bedoelt u daarmee? De betekenis van onze notitie van be- gin 2009 wordt ons inziens bevestigd door het recente Manifest ‘Wij kiezen voor eenheid‘ dat op 25 juni 2009 werd gepresenteerd en onderschreven door dertien Nederlandse kerkleiders, waaronder twee rooms-katholieke bis- schoppen, de oud-katholieke aartsbis- schop van Utrecht, de scriba van de PKN, de evangelische voorman ds. Sleebos en dr. Douma, voorganger van de Gereformeerd-vrijgemaakte Kerk in in dat verhaal, ook al maken we deel uit van een seculiere samenleving, ruimte mag zijn voor het geloof. Juist omdat dit op een eigen manier inge- vuld kan worden. Dit gegeven vormt een uitdaging voor de kerken van nu. De kerk heeft met haar eeuwenlange traditie en ervarin- gen de mogelijkheid mensen met hun eigen verhalen in gesprek te brengen op een open manier. Daarbij hoeft de kerk zich niet krampachtig op te stel- len en bang te zijn voor haar eigen identiteit. Juist die identiteit, gevat in de gemeenschap en het instituut kerk, is waardevol voor onze generatie. De gemeenschap helpt om je eigen per- soontje te overstijgen en je een onder- deel te voelen van een ‘stroom die de eeuwen door verantwoordelijkheid heeft genomen’. Dit besef relativeert de taak voor mensen afzonderlijk en geeft de moed om het geloofsverhaal van de kerk verder te dragen en over te dragen aan de mensen die we tegenko- men. Daarbij kunnen oude woorden uit de liturgie een grote rol spelen. De- ze woorden dragen dit besef met zich mee. Getuigen van je geloof Gelovige jongeren vormen in de secu- liere samenleving een minderheid. Hoe we daarmee om zouden moeten gaan hebben we als volgt verwoord: “Jong- volwassenen die bewust kiezen voor de christelijke levensovertuiging, kun- nen hun motivatie makkelijker kwijt dan tien jaar geleden. Zij kunnen ie- mand interesseren door het vertellen van het eigen verhaal. Zij laten leef- tijdsgenoten zien dat het geloof over ‘echte’ dingen gaat, die raken aan de ervaring van menszijn. Geloven staat niet los van je eigen leven of van deze wereld, maar gaat over het leven zoals zich dat aan ons voltrekt, over hoe je je leven kunt leiden.” Drs. Marrit Bassa (protestant) en drs. Elise Woertman (katholiek) waren het af- gelopen jaar jongerenambassadeur van de Raad van Kerken. Frans van der Ven 1 Wilkin van de Kamp, Joke Tan e.a., Wij kiezen voor eenheid. Dertien geestelijke leiders onderschrijven het Manifest van Eenheid. Crosslight Media, Aalten 2009, blz. 12. Zie voor meer informatie, het manifest en de mogelijkheid dit te onderschrijven: www.wijkiezenvooreenheid.nl . Marrit Bassa